Binnen het vierde gemeentelijk woningbouwcomplex teruggerooid gesitueerd schoolgebouw, genaamd dr. H. Bavinckschool, in 1921-22 naar ontwerp van W.M. Dudok opgetrokken in baksteen op in oorsprong Z-vormige plattegrond met in- en uitspringende, kubische, plat afgedekte in elkaar grijpende bouwvolumes van wisselende hoogte, waarvan de muurvlakken worden doorbroken door verdiepte vensters.

De dwarsgeplaatste hoofdvleugel heeft twee bouwlagen, waarbij de hoofdingangen zich links in het teruggerooide gedeelte van de westgevel bevindt, voorzien van een langgerekte strook van verglaasde steen, en wordt gemarkeerd door een korte luifel en de L-vormige pleinmuur in het verlengde van de noordgevel. Het aansluitend, naar voren gerooide volume met inwendig trappehuis bevat verdiepte vensters met volgens geometrische patronen ingedeeld glas-in-lood-vulling en voorts een hoog opgaande schoorsteenpartij. Van de hoofdvleugel is de verdieping op halve breedte aan de zuidzijde hoger opgetrokken en is de zuidgevel voorzien van grote klaslokaal-vensters met horizontaal in twee maal een vierdeling onderverdeelde bovenlichten en ongelede benedenramen. In de noordgevel, die aan de westzijde een meer gesloten karakter heeft, hebben de in het oostelijk deel geplaatste verdieping-vensters een vierruits-verdeling, terwijl de beganegrond-vensters, evenals bij de andere vleugels, van een zesruits-verdeling zijn voorzien.

Aansluitend aan de zuidzijde bevindt zich de lage, elf venster-assen brede zuidwestvleugel, waarop haaks de zuidoostelijke, in verwante trant uitgevoerde, dwarsvleugel aansluit ter breedte van negen venster-assen en met neven-ingang aan het schoolplein.

Aansluitend aan de noordzijde, ter hoogte van het hoger opgetrokken oostwaarts in de hoofdvleugel geplaatste dwarsblok, de -gewijzigde- gymnastiekzaal-vleugel, in oorsprong onder met pannen gedekte mansardekap.

Schoolgebouw met voor de derde fase in de oeuvre-ontwikkeling van het werk van Dudok kenmerkende architectuur wegens de plastische toepassing van kubische bouwvolumes, gematigd-expressionistische details en markante schoorsteen, als zodanig van belang uit architectuurhistorisch en stilistisch oogpunt.