Inleiding.

Het WOONHUIS werd gebouwd in Eclectische stijl in 1879 naar een ontwerp uit 1873 van architect C.P. van Genk, in opdracht van en als woonhuis voor fabrikant A. Asselbergs. Het is aan de achterzijde in ca. 1910 uitgebreid. Het is het middelste en grootste pand van de rij en risaleert ten opzichte van de nevenstaande huizen. Het pand is heden in gebruik als kantongerecht.

Omschrijving.

Het tweelaagse symmetrische pand telt vijf traveeën en is geplaatst onder een afgeplat schilddak met zwarte opnieuw verbeterde Hollandse pannen en dakkapellen. De gepleisterde gevel wordt horizontaal geleed door smalle profiellijsten en verticaal door brede hoeklisenen met velden en een iets vooruitspringende middentravee, die geblokt gepleisterd is. De plint is van hardsteen. De T-vensters op de begane grond hebben een rondbogige afsluiting, voorzien van een gestuukte profielrand en brede kuiven met portretkopjes. De T-vensters op de verdieping zijn getoogd en hebben een andere kuifafwerking met portretkopjes. De middentravee bevat de entree met paneeldeur met rondbogig bovenlicht. Van smeedwerk is hierin een zon met de tekst "sol iustitiae illustra nos" aangebracht. Hierboven bevindt zich een zwaar kunststenen balkon op voluutconsoles. Op de hoekpunten van het balkon staan siervazen. Het fries bevat velden en voluutconsoles. De geprofileerde kroonlijst rust op klosjes. Middenboven bevindt zich een dakkapel met rondboograam en driehoekige afsluiting. De dakkapellen aan weerskanten zijn vernieuwd.

De stoep voor het pand wordt afgezet door eenvoudige hardstenen stoeppalen. Inwendig wordt het huis doorsneden door een brede middengang met wit marmeren vloer. Het tochtportaal wordt afgesloten door vleugeldeuren met kleine roedenramen en bewerkte koperen handgrepen. De wanden worden geleed door pilasters met Corinthische kapitelen. De schachten zijn voorzien van gehelmde vrouwenhoofdjes en verdiept aangebrachte bloemmotieven. Tussen de pilasters bevinden zich siervelden met hoekrozetten. De plafonds hebben brede randdecoraties van stuc en grote stucrozetten, onder meer voorzien van vrouwenhoofden Links van de ingang zijn twee kamers doorgebroken ten gunste van een vergroting van de zittingzaal. De stucrozetten in het midden van beide plafonds en de brede randen met onder meer druiven en ranken, komen overeen met die in de hal. Vele ramen bezitten nog de bewerkte metalen spanjoletsluiting. Hier achter bevindt zich een kleinere ruimte die aan de tuin grenst. Een legraam, opgelegd op klosjes, verlicht de kamer aan de bovenzijde. Rechts van de ingang bevindt zich een kamer met donkere eiken lambrisering en een schouw van hetzelfde materiaal. Deze Neorenaissance schouw is voorzien van band- en rolwerk, vazen, een opzetdeel, zijkastjes en een groen marmeren omlijsting. Een smalle gang in de hoek verbindt deze kamer met de achterliggende. Aan de gangzijde is hier de gebogen bordestrap naar de etage. De achterkamer bezit ook een houten schouw waarin een gietijzeren potkachel van de fabriek De Schelde uit Bergen op Zoom, nummer 13, is geplaatst. Daarachter bevinden zich oude Delfts blauwe tegels en een antiek tegeltableau, voorstellende de visserij. De kamer eindigt met twee halfronde beglaasde hoeken, waarin elk een ruitje met een zeilschip. Achter deze kamer bevindt zich een wellicht rond ca. 1910 aangebouwd deel. De bevloering bestaat uit groene en beige tegels met geometrisch motief. In de hoek staat een brede marmeren wastafel op smalle pootjes. Aan weerskanten van de achterkamer bevindt zich een toilet met marmeren lambrisering. Een moorse boog geeft toegang tot een portaal met openslaande deuren dat aan de tuin grenst. Het plafond hiervan is voorzien van een stucrozet in Neo-Empire stijl, met vazen, linten, smalle festoenen en toortsen. De trappartij wordt verlicht door een groot legraam met wit glas. De overloop is voorzien van dezelfde decoratie als op de begane grond. De kamers op de etage zijn vereenvoudigd. De zolder bezit een kapconstructie met boogspanten.

Waardering.

Het woonhuis is van algemeen belang. Het heeft cultuurhistorische waarde als beeldbepalend onderdeel van de stadsuitleg uit het laatste kwart van de 19de eeuw en de relatie die het heeft tot de ontwikkeling en uitbreiding van de stad, het is van belang voor de ontwikkeling van de typologie van het stedelijk woonhuis in de 19de eeuw. Het pand heeft architectuurhistorische waarde vanwege de evenwichtige en verzorgde compositie en is van belang voor het werk van de architect Van Genk. Het is van bijzondere betekenis voor het aanzien van de stad en tevens van belang vanwege de gaafheid van het exterieur. Doordat de ontwerpen van de bebouwing aan de Stationsstraat in één hand zijn gebleven, is er sprake van architectuurhistorische zeldzaamheid.