Inleiding

Het reddingsstation is in 1824 op Terschelling opgericht. Het REDDINGSBOOTHUIS is in 1904 gebouwd in Chalet-stijl. Het stond oorspronkelijk in het water van De Kom bij de haven. Na de in gebruikneming van de motorreddingsboot "Brandaris" is het oude onderkomen niet meer nodig, en is het verplaatst en in gebruik genomen door de duikersvereniging van het eiland. Het gebouw staat nu langs de kade en is naar het zuiden gericht.

Omschrijving

Het chaletachtige gebouw heeft een rechthoekige plattegrond en een zadeldak dat door singels wordt bedekt en op twee maal negen klossen steunt. Het is opgetrokken uit houten geprefabriceerde onderdelen, die elk op zich weer worden gevormd door stijlen, regels en panelen. De houten doorlopende plint bestaat uit zes latten. In de voorgevel zit een brede dubbele deur in het midden; op de met hout beschoten geveltop (met windveer en drie makelaars op de hoeken) zit de in gietijzeren cijfers vervaardigde datering. De linker zijgevel wordt door twee negenruitsvensters met drieruits bovenlichten symmetrisch verdeeld in drie maal twee vlakken met gekruiste stijlen. In de rechter zijgevel is de gevelindeling gelijk. Een houten deur vervangt het zuidelijke venster, waarboven een drieruits bovenlicht. De achtergevel heeft geen vensteropeningen, bestaat uit twee traveeën van houten latten en wordt bekroond door een met hout beschoten geveltop met windveer en drie makelaars. Van het oorspronkelijke INTERIEUR zijn o.m. nog aanwezig het balkenplafond, de dikke houten pilaren waar de boot aan vastgebonden werd en de twee glijbanen.

Waardering

Het reddingsboothuis is van cultuurhistorisch en architectuurhistorisch belang:

- vanwege de esthetische kwaliteit van het ontwerp;

- vanwege het materiaalgebruik en de ornamentiek;

- vanwege de architectonische gaafheid van het exterieur en deels van het interieur;

- vanwege de plaats in de geschiedenis van de scheepvaart en het reddingsbootwezen;

- vanwege de typologische zeldzaamheid, als bouwwerk typerend voor de kuststreken.