Volgens de principes van het Nieuwe Bouwen in 1931 door J.G. Wiebenga, in opdracht van J. Wenzet ontworpen WOONHUIS - in oorsprong geheel vrijstaand.

Het is samengesteld uit cubische bouwvolumes, elk plat afgedekt en voorzien van een zwarte tegelsierlijst langs de bovenrand, met een maximale bouwhoogte van twee bouwlagen, opgetrokken in baksteen, waarbij de bovenbouw witgepleisterde muren bezit, op een rechthoekige grondslag; de muren worden doorbroken door in smalle stalen kozijnen gevatte vensters met dito vertikale onderverdeling en nu eens gekoppeld, dan weer individueel in de gevels geplaatst en met een op een vaste maat-verhouding gebaseerd formaat, afwisselend een horizontale en een verticale rechthoek. De hoofdingang - een stalen deur met klein cirkel-venster - met lage stoep bevindt zich in het midden van de ZO-gevel, waartoe een apart portaal is uitgebouwd; links hiervan bevindt zich het trappenhuis dat op de verdieping van een lichtkap is voorzien met een grote, om de hoek omgezette vensterstrook, en dat op bijna halverhoogte van de verdieping eindigt, met een teruggerooide, afgeschuinde top, terwijl het vrijwel blinde rechterblok daarbovenuit torent. De lange ZW-gevel bevat beneden een drietal vensters waarvan het rechter een horizontaal bovenlicht is, en op de verdieping links een buiten de gevel uitstekend balcon met betonvloer en stalen buisleuning, met alleen in het midden een horizontaal bovenlicht. De korte NW-gevel bevat beneden in het midden een tuindeur met vensters te weerszijden en op de verdieping links een grote vensterstrook en rechts een uitstekend balcon met betonnen vloer en stalen buisleuning, omgezet om de NO-hoek. De lange NO-gevel bevat links beneden grote vensterstroken; de zij-ingang rechts is thans aan het gezicht onttrokken door een latere aanbouw - het verbindingslid met nr. 72 - op de verdieping in het midden en rechts een tweetal vensters.

Woonhuis vanwege de algehele architectonische en technische vormgeving - ondanks de latere aanbouw aan de NO-zijde, die buiten de bescherming valt - als representatief voorbeeld van de Nederlandse bijdrage aan het Nieuwe Bouwen uit de periode 1920-40 van algemeen belang wegens de betekenis voor de ontwikkeling van de moderne architectuur.