De in 1887 gebouwde, eenbeukige, neogotische kerk met driezijdige koorsluiting onder zadeldak is tegen de laat 15e-eeuwse toren (apart monumentnummer 30358) aangebouwd. Kerk en toren zijn markant gesitueerd nabij de Waaldijk. In baksteen en op plint opgetrokken vier traveeën lang schip met tussen de vensters en de zijden van het koor versneden steunberen met natuurstenen afdekking op de versnijding en aan de bovenzijde; gemetselde sierlijst onder de goot; brede lancetvormige vensters met tracering en in omlijsting van helder rode steen en accenten in natuursteen; glas-in-lood met op de punt staand ruitmotief in groen en wit, langs de randen van de vensters strippen in rood en blauw glas; op het met gesmoorde pannen gedekte dak drie dakkapellen met leien gedekt en voorzien van piron; aan de noordzijde van het schip onder aankapping uitgebouwde ingangspartij met dubbele houten deur met beslag, gevat in helder rode stenen omlijsting; aldaar ook, de tegen de toren uitgebouwde consistoriekamer onder afgewolfd zadeldak met dakkapel; in de consistoriekamer grote vensters met kruisroedenverdeling en iets verdiepte rondboogvelden erboven; de omlijsting van de velden en de vensterstijlen in helderrode steen; aan de zuidzijde van de toren een baarhuisje.

In het interieur: een houten tongewelf met trekstangen en op koof, de ribben steunend op consoles met decoratief snijwerk; zeszijdige preekstoel en achterschot met gotische versieringen uit 1864, orgelbalkon op drie eenvoudige houten kolommen; lambrizering, herenbanken en algemene bankenplan gehout; twee laat 19e-eeuwse psalm- en gezangenborden; twee twaalf-arms koperen kronen uit de bouwtijd met aan de binnenzijde tronies. Bij de toegang tot de kerk twee gedenkstenen van 1849 en 1887. Gaaf eenklaviers orgel, in 1857 gemaakt door H. Knipscheer uit Amsterdam.

De in 1887 gebouwde neogotische dorpskerk is door zijn situering en gaafheid van in- en exterieur van cultuur- en architectuurhistorische waarde zodat bescherming als Rijksmonument gerechtvaardigd te achten is.