Middeleeuws pand, tegenwoordig bestaande uit vier bouwlagen, een kelder en een werfkelder.

Dit eind 14e-eeuwse pand bestond oorspronkelijk uit drie bouwlagen en een kap. In het begin van deze eeuw is de kap echter uitgebouwd tot verdieping. Ook de voorgevel kreeg door die verbouwing het huidige karakter. Daarbij werd de oude onderpui vervangen door een winkelpui en op de eerste werd een houten erker ter plaatse van het middelste raam uitgebouwd. Beide veranderingen bevatten Jugendstil-kenmerken.

Aan de gepleisterde achtergevel van het huis zijn nog de aanzetten van de oorspronkelijke tuitgevel te zien. Aan de achterzijde werd rond 1800 een achterbouw aangebracht, waarbij tevens een kelder werd aangelegd. De kelder loopt over de volle diepte van het huis en is gedekt met een tongewelf. Aansluitend op de kelder ligt de eveneens met een tongewelf gedekte werfkelder.

In het interieur zijn nog enige restanten van de 19e-eeuwse betimmeringen aanwezig.

Het pand is van bouwhistorisch belang vanwege de delen van het middeleeuwse casco, zoals de kelder, het opgaande muurwerk en delen van de enkelvoudige eiken balklagen.