In opdracht van de Utrechtse aannemer Bredero in 1932 naar ontwerp van Gerrit Thomas Rietveld (1888-1964) gebouwd in baksteen opgetrokken en witgesausd blok van vier woningen met de algemene kenmerken van de Nederlandse bijdrage aan het Nieuwe Bouwen uit de periode 1920-1940. Bedoeld als woningbouw-experiment voor gezinnen met lagere inkomens.

Twee lagen tellend, doch volgens het oorspronkelijke ontwerp drie lagen omvattend, vlakgedekt gedeeltelijk onderkelderd blok op rechthoekige plattegrond.

Inwendig de toepassing van het kernhuis.

Uit grotendeels witgestucte dragende bakstenen muren en houten balken samengesteld half-onderkelderd vlakgedekt blok op rechthoekige plattegrond. In voor- en achtergevels reeksen in houten profielen gevatte vensters, met een zekere regelmaat en volgens bepaalde onderlinge verhoudingen: de zijgevels grotendeels blind. Op de scheiding van begane grond en verdieping aan de voorzijde op de linkerhoek even omlopend balkon, afgezet met een rasterhekwerk en met op de scheiding der wooneenheden windschermen van gewapend glas.

De woningen toegankelijk door middel van een terugliggende voordeur waarvoor een drie treden tellende bakstenen opstap en een keukendeur met dito opstap aan achterzijde; de kelderruimte zowel in- als uitwendig toegankelijk via trappen. Inwendig van belang de gedachte van het kernhuis: het concentreren van in principe te prefabriceren utilitaire ruimten als keuken, hal, toilet, trap e.d., in dit geval echter slechts gerealiseerd in de vorm van een via de trap bereikbare ruimte halverwege beganegrond en verdieping, waarin ondergebracht badkamer en toiletruimte; en, waar nog aanwezig, de schuifwanden die een variabele indeling van de ruimte mogelijk maken.

Blok van vier woonhuizen, vanwege de algehele architectonische (het gebruik van veel glas en een lichte kleurstelling), en de typologische vormgeving (de toepassing van de gedachte van het kernhuis en de variabele ruimte-indeling door middel van schuifwanden) en het doel waarvoor het blok werd ontworpen en uitgevoerd (namelijk behuizing voor gezinnen met lagere inkomens), zowel wat betreft de exterieurs als de interieurs van belang als een representatief voorbeeld van de Nederlandse bijdrage aan het Nieuwe Bouwen uit de periode 1920-1940, en van algemeen belang vanwege de betekenis voor de ontwikkeling van de moderne Nederlandse bouwkunst.