Inleiding

De historische buitenplaats Remmerstein werd gesticht in de achttiende eeuw, en omvatte gronden aan de oost- en westzijde van de Oude Veensegrindweg. De gronden liggen op een uitloper van de oostelijke helling van de Utrechtse Heuvelrug, de zogenaamde Paasheuvel. Aan het einde van de 18de eeuw werd het oude huis afgebroken. Op dezelfde plaats werd een duiventoren gebouwd.

Aan de westzijde van de Oude Veensegrindweg bleven het sterrenbos en de lanenstelsels behouden. Eén van de hoofdlanen loopt vanaf de plaats van het oude huis, waar thans de duiventoren staat, tegen de Paasheuvel op. In 1912 werd binnen deze oude structuur een nieuw landhuis gebouwd naar ontwerp van S. de Clerq. Het huis werd rond 1926 uitgebreid en in 1986 verbouwd. De aanpassingen van 1986, die van het woonhuis drie wooneenheden hebben gemaakt, vallen buiten de bescherming. Het landhuis heeft een geknikte plattegrond met een asymmetrische indeling. De situering en plattegrond vloeien voort uit de ligging van het huis in relatie tot de omgeving. Het landhuis is midden op een oude zichtas gesitueerd, die vanaf de plek van het oude huis tegen de heuvel het bos in leidt.

Het huis wordt omgeven door een geometrische tuin in de nieuw architectonische tuinstijl, ontworpen door tuinarchitect D.F. Tersteeg. De terrassen zijn op het zuidoosten georinteerd mede vanwege een zichtlijn op de Gelderse Vallei. Thans is het uitzicht voor een deel dichtgegroeid. @Het belang van het complex ligt met name in de eenheid tussen huis, tuin en de oudere zichtassen.

Complexomschrijving

De HISTORISCHE BUITENPLAATS REMMERSTEIN is gelegen aan de Oude Veensegrindweg en valt binnen de omgrenzing zoals aangegeven op de bijgevoegde kaart.

Binnen de omgrenzing vallen de volgende complexonderdelen:

1. landhuis

2. tuinaanleg

3. entreepartij

4. watertoren

5. garage

6. schuur

7. zonnewijzer

8. duiventoren

Waardering

De historische buitenplaats is van cultuurhistorische waarde vanwege de ontstaansgeschiedenis en als zeer gaaf en herkenbaar voorbeeld van een jongere buitenplaats in een oudere, zeker 18de-eeuwse structuur. Het is van architectuurhistorische waarde vanwege het hoofdgebouw uit 1912, een typologisch waardevol landhuis dat tevens een belangrijk onderdeel vormt in het werk van architect De Clerq, alsmede de tuinaanleg van tuinarchitect D.F. Tersteeg, die een hoofdwerk vormt binnen diens oeuvre. Bovendien is de eenheid tussen huis en tuin van essentieel belang, alsmede de opvallende ligging binnen een oudere structuur. Het complex is tenslotte van ensemblewaarde vanwege de schakel-functie tussen het Remmersteinse Bos, een uitloper van de Utrechtse Heuvelrug, en de Gelderse Vallei.