Omschrijving complexonderdeel 1

De PARKAANLEG van de eerste algemene Zeister begraafplaats is afgebakend door de Bergweg aan de oostzijde, de Van Reenenweg aan de noordzijde en door de achtertuinen van de bebouwing langs de Tulpstraat en de Hortensialaan aan de west- en zuidzijde. De omheining bestaatuit een sloot en uit een gedeeltelijk nog aanwezige haagbeuk, uit sparren en taxus alsmede een niet oorspronkelijk hekwerk.

De begraafplaats kende vier categorieën graven: grafkelders, eigen graven, huurgraven en graven voor onvermogenden. Deze zijn in aparte vakken ondergebracht. Het terrein is onderverdeeld in een formeel en eenlandschappelijk aangelegd gedeelte. De aannemer van het formele gedeelte, dat in 1829-1830 als eerste is aangelegd, was Jan Vermeulen uit Zeist. In 1879-1880 is het terrein uitgebreid. Dit direkt na de ingang gelegen gedeelte kent een sobere aanleg met een recht, centraal hoofdpad evenwijdig aan de Van Reenenweg, maar schuin op het poortgebouw, alsmede een aantal dwarspaden die dit gedeelte in een zestal hoofdvakken indelen. De vakken zijn deels nog ingevuld met graven, die in rijen naast elkaar zijn geplaatst. Aan de hoofdeinden van de graven staan nummerpaaltjes. Bij sommige graven zijn de hekwerken nog aanwezig. De paden zijn aan weerszijden beplant met linden. In 1890 is het achterste gedeelte van de begraafplaats in landschappelijke stijl aangelegd naar ontwerp van tuinarchitect Henri Copijn uit Groenekan. Dit gedeelte wordt gekenmerkt door een samenspel van gebogen paden die een vijftal niervormige ruimten omsluiten, waarin de graven zijn gesitueerd. Op deze ruimten bevinden zich onder meer twee treurbeuken, alsmede esdoorns, eiken en naaldbomen. Alle paden zijn verhard met grind.

Waardering complexonderdeel 1

De parkaanleg van de eerste algemene begraafplaats te Zeist is van cultuurhistorisch belang als uiting van de funeraire cultuur, vanwege de (tuin-)architectonische elementen zoals de aanleg en de beplanting alsmede vanwege de aanwezigheid van de diverse graftekens. De begraafplaats is gaaf bewaard gebleven en de aanleg kent een hoge ensemblewaarde binnen de bebouwde kom en vormt voorts een bindend element tussen de diverse objecten onderling.