Inleiding

Villa Berkenhof, thans Wingerdhof genaamd, gebouwd in 1910 door architect J. Stuivinga als eigen woonhuis. In het ontwerp zijn invloeden van de Engelse landhuisstijl en cottage-stijl te herkennen. In 1915 is aan de voorgevel een erker toegevoegd. In 1918 is aan de achterzijde in de tuin een kantoor/atelier gebouwd, eveneens ontworpen door Stuivinga, dat echter buiten de bescherming valt. Het pand is onder andere bewoond geweest door de schrijver Anne de Vries, die in het houten tuinhuis zijn bekendste boek "Bartje" schreef. Om het pand ligt een tuin, terwijl Boulevard no. 18 eveneens door Stuivinga in Cottage-stijl werd ontworpen.

Omschrijving

Een evenwijdig aan de Boulevard gelegen VILLA op een nagenoeg rechthoekige plattegrond van één bouwlaag onder een hoog opgaande wolfkap met de nok evenwijdig aan de weg. De daken zijn bedekt met rode Hollandse pannen. De houten kozijnen, deuren en vensters zijn voorzien van een roedenverdeling. De voor- of westgevel bevat in het midden een topgevelpartij van twee bouwlagen, waarvoor in 1915 een zeszijdige erker onder schilddakje, gedekt door rode leipannen en nokvorsten, is gezet. Elke gevelzijde is voorzien van glas-in-lood vensters tussen muurdammen. De verdieping en de top zijn uitgevoerd in houten vakwerk, waartussen bepleisterde baksteen is gemetseld. De gevel bevat drie roedenvensters en een oeil-de-boeuf-venster in de top. Rechts van de topgevel bevat de voorgevel een kozijn met deur en driedelig venster met bovenlicht ter rechterzijde. Boven de getoogde deur is in het kalf het bouwjaar 1910 aangebracht. Links van de topgevel bevat de gevel een kruisvenster met roedenverdeling. Ter weerszijden van de topgevelpartij bevindt zich in het dakschild een kleine vierruits dakkapel. In het rechter dakschild van de topgevel is later een kleine dakkapel aangebracht.

Tegen de rechterzijgevel is een driezijdige erker gezet met ervoor een terras voorzien van stenen muurdammen onder een plat, rustend op houten pilaren. Op de eerste verdieping bevat de gevel drie identieke vensters die voorzien zijn van persiennes. Tussen de eerste en de tweede bouwlaag bevindt zich een gebeeldhouwde reliëfplaquette van een pelikaan.

De hoofdentree tot de woning bevindt zich in de linkerzijgevel. Deze is gelegen in een getoogd portiek. De deur heeft een getoogd kalf in neo-Lodewijk XIV-stijl, waarboven zich een bovenlicht met snijwerk met acanthusbladeren bevindt. De gevel op de verdieping heeft drie identieke vensters, gelijk aan de rechterzijgevel, echter zonder persiennes.

De achtergevel is in het midden hoger opgetrokken onder een plat dak en bevat een groot tweelichtsvenster en enkele kleinere vensters. De begane grond bevat enkele uitbouwen, die deels recent zijn. Op verdiepingniveau wordt de goot doorbroken door een met horizontale beëindiging hoger opgaand geveldeel. Ter weerszijden hiervan zijn de dakschilden steiler en eveneens voorzien van een vlak dak. De plattegrondindeling is oorspronkelijk. Wat betreft het interieur en de inventaris zijn de navolgende onderdelen met name van belang: de trappen, de scheidingswand tussen de hall en de huiskamer met glas-in-lood vensters en de gebrandschilderde glas-in-lood vensters in de aanbouw aan de straatzijde, die zijn ontworpen en uitgevoerd door S. J. Pruisen te Delft. De huiskamer bevat voorts fraaie uitgestoken paneeldeuren, een houten schouw en originele betimmeringen.

Achter de villa staat het kantoor met atelier uit 1918 dat op rechthoekige plattegrond is opgetrokken onder een rieten zadeldak met dakschilden van ongelijke goothoogten. Dit kantoor valt buiten de bescherming.

Waardering

De villa is van architectuurhistorisch belang als gaaf voorbeeld van een begin 20ste eeuws woonhuis in Engelse cottage-stijl en vanwege de decoratieve elementen. Voorts is het pand van cultuurhistoische waarde vanwege de bewoningsgeschiedenis van J. Stuivinga, de ontwerper van het huis en van de schrijver Anne de Vries. Het pand heeft tenslotte een hoge ensemblewaarde vanwege de gaafheid van de omgeving.