Omschrijving van het complex

In structuur en deels in detail gaaf bewaarde buitenplaats met HOOFDGEBOUW (1) en HISTORISCHE TUIN- EN PARKAANLEG (2). Ten zuiden van de Langbroekerwetering ligt de buitenplaats Walenburg gesitueerd rondom een vierkante woontoren, die in de dertiende eeuw werd gesticht vermoedelijk door het geslacht Proeys. De woontoren bestond oorspronkelijk uit een fundering op spaarbogen en één verdieping en was gelegen op een omgracht terrein met voorburcht. Deze grachtenstructuur is thans nog aanwezig. Rond 1300 kreeg de toren zijn huidige hoogte door het aanbrengen van nog twee verdiepingen. In het midden van de zestiende eeuw werd de toren in gebruik genomen als woning en werd er een vleugel aangebouwd, waarvoor het eiland werd vergroot. In 1803 kwam het goed in handen van het geslacht Van Lynden van Sandenburg, in wiens bezit de buitenplaats thans nog is. In 1965 werd het goed gerestaureerd door het echtpaar Canneman, waarbij de architect E.A. Canneman het poortgebouw naar de tekening van J. de Beijer reconstrueerde terwijl zijn vrouw zorg droeg voor de tuinaanleg die ter plekke van de voorburcht in neo-formele stijl werd gerealiseerd. Deze is een bekend voorbeeld geworden van een aanleg op een historische plek en heeft de volgende generatie tuinarchitecten sterk beïnvloed.

Op de bij de omschrijving behorende kaart is de omgrenzing van het complex alsmede de aanduiding van de onderdelen aangegeven. Aan de noordoostzijde wordt de buitenplaats begrensd door de Langbroekerdijk en aan de noordwestzijde door de oprijlaan. De grens aan de zuidwest- en zuidoost wordt bepaald door de overgang van bosgebied naar weiland.

Waardering

De HISTORISCHE BUITENPLAATS WALENBURG is van algemeen cultuur-, architectuur- en tuinhistorisch belang:

- vanwege de ouderdom;

- als voorbeeld van een gaaf bewaarde middeleeuwse woontoren gelegen binnen een grachtenstructuur;

- als onderdeel van de reeks woontorens en kastelen aan de Langbroekerwetering;

- vanwege de visuele samenhang tussen de complexonderdelen.