Inleiding

In 1905 naar ontwerp van de architect D.E.L. van den Arend gebouwde RENSTAL, behorende bij de voormalige renbaan "Woestduin".

In 1901 werd er op het 17de-eeuwse landgoed "Woestduin" een paardenrenbaan aangelegd, naar ontwerp van de landschapsarchitect L.A. Springer. De bijbehorende opstallen als een tribune met café, een totalisatorshuisje en een renstal werden door de architect Van den Arend ontworpen. Het 17de-eeuwse buitenhuis "Woestduin" werd gelijktijdig tot hotel verbouwd. De door de Hotel- en Terreinmaatschappij "Woestduin" geëxploiteerde paardenrenbaan werd in 1909 opgeheven.

Heden ten dage is de voormalige renbaan in hoofdlijnen nog zichtbaar in de structuur van het provinciaal landgoed "Woestduin". Het grootste deel van de bij de renbaan behorende opstallen werd echter in de Tweede Wereldoorlog gesloopt evenals het buitenhuis. De renstal is gespaard gebleven.

In 1980 is de renstal, welke is gelegen ten zuiden van de Manpadslaan op enige afstand van de weg, verbouwd. Het pand dat de functie van paardenstal heeft behouden, heeft bij de verbouwing onder meer enkele verblijfsruimten op zolder gekregen. De lantaarn op de kruising van het dak, een niet oorspronkelijk element, is eveneens bij de verbouwing geplaatst.

Omschrijving

Renstal in plattegrond bestaande uit een vierkant enigszins risalerend middengedeelte met aan de noord- en zuidzijde daarvan een rechthoekige langgerekte vleugel. Het geheel wordt gedekt door een zadeldak met noklijn in noord-zuid richting, bekleed met rode Hollandse pannen. Het risalerende middengedeelte wordt gedekt door een ingestoken zadeldak met rode Hollandse pannen. Op de kruising van de noklijnen van de twee zadeldaken is, boven het middengedeelte van het pand, een houten lantaarn met een koepel bekleed met zink geplaatst. De bij de topgevels overstekende houten dakranden worden ondersteund door houten klampen en afgesloten door houten windveren.

Het pand is opgetrokken in rode baksteen, waarbij de gevels boven de plint met rollaag wit zijn gesausd. De risalerende middenpartij van het pand bezit zowel in de west- als oostgevel op de begane grond twee in tweeën gedeelde openslaande houten staldeuren met bovenlichten en strekken van rode baksteen en in de geveltop twee gekoppelde houten schuifvensters met getoogde bovenlichten en strekken van rode baksteen. Achter deze risalerende middenpartij bevinden zich enkele verblijfsruimten.

De zijvleugels van het pand zijn identiek aan elkaar en omvatten ieder acht paardenboxen, vier aan de westzijde van de vleugel en vier aan de oostzijde van de vleugel. De boxen zijn toegankelijk door middel van horizontaal gedeelde houten deuren, welke worden afgesloten door een strek van rode baksteen. De vier deuren in de westgevel van de zuidvleugel zijn niet gedeeld. Ter rechterzijde van elke deur bevindt zich een houten schuif voor luchttoevoer in de box. Per vleugelzijde bevinden zich, net onder de dakrand, twee luiken welke in oorsprong toegang gaven tot de hooizolder.

De smalle zijgevels aan de noord- en zuidzijde van het pand zijn op de begane grond blind en bezitten op de verdieping twee gekoppelde houten schuifvensters met T-naald met getoogd bovenlicht en strekken van rode baksteen.

Waardering

Renstal van algemeen belang vanwege de cultuurhistorische waarde als het enige in vrijwel oorspronkelijke staat bewaard gebleven object dat herinnert aan de voormalige renbaan welke hier in de jaren 1901-1909 op het landgoed "Woestduin" lag. Tevens is het object van belang vanwege de architectuurhistorische waarde en binnen het oeuvre van architect D.E.L. van den Arend.