Inleiding.

Het WOONHUIS is gebouwd in 1896-1897 door architect C.P. van Genk in Neo-renaissance stijl voor één van zijn zusters.

Omschrijving.

Het tweelaagse pand is opgetrokken uit machinale baksteen met speklagen en heeft een afgeplat schilddak met kunstleien, parallel aan de straat. Het pand telt vier traveeën en wordt horizontaal geleed door profiellijsten. De segmentbogige schuifvensters worden omvat en verbonden door een geprofileerde lijst met voluutvormige sluitsteen. Cassetten markeren de borstwering op begane grond en etage. De ingangstravee springt naar voren. De paneeldeur bevindt zich in een segmentboogportiek waarboven een balkon op zware voluutconsoles. De geprofileerde kroonlijst op klosjes met diamantkoppen wordt bij deze travee uitgebreid met voluutconsoles. Een dakkapel met driehoekig fronton vormt de bekroning.

Waardering.

Het woonhuis is van algemeen belang. Het heeft cultuurhistorische waarde als beeldbepalend onderdeel van de stadsuitleg uit het laatste kwart van de 19de eeuw en de relatie die het heeft tot de ontwikkeling en uitbreiding van de stad, het is van belang voor de ontwikkeling van de typologie van het stedelijk woonhuis in de 19de eeuw. Het pand heeft architectuurhistorische waarde vanwege de evenwichtige en verzorgde compositie en is van belang voor het werk van de architect Van Genk. Het is van bijzondere betekenis voor het aanzien van de stad en tevens van belang vanwege de gaafheid van het exterieur. Doordat de ontwerpen van de bebouwing aan de Stationsstraat in één hand zijn gebleven, is er sprake van architectuurhistorische zeldzaamheid.