Inleiding

Drie gekoppelde HERENHUIZEN, gebouwd rond 1905 in de Overgangsstijl. Zowel in materiaalgebruik als detaillering doen de panden denken aan de architect W.C. de Groot. De drie huizen zijn gelijk in opzet, maar de drie gevels verschillen in details. Ook inwendig zijn er enkele verschillen o.a. in de terrazzovloeren, de marmeren schouwen en de deuromlijstingen. De panden bleven uitwendig gaaf bewaard. Inwendig is no. 49 het meest gaaf. De andere ondergingen enkele wijzigingen.

Omschrijving

EXTERIEUR: Gekoppelde rij van drie herenhuizen, elk twee traveeën breed, waarvan de linker twee bouwlagen heeft plus kap en de rechter drie bouwlagen. Het middelste pand heeft echter een rechtertravee van twee bouwlagen met een afgeknotte schildkap. Boven een hardstenen plint zijn de panden opgetrokken uit witte verblendsteen, doorspekt met lagen gele verblendsteen. De geknikte dakschilden zijn belegd met geglazuurde oranjerode kruispannen. Alle muuropeningen zijn rechtgesloten, sommige met een bewerkte natuurstenen latei, andere met segment- of rondbogen in gele steen, waarbij de verdiepte boogtrommels gevuld zijn met kleurig vlechtwerk. Alle vensters hebben bovenlichten met kleine roedeverdeling. De rechtertraveeën bevatten de verdiept gelegen ingangen met daarnaast de vensters van de antichambres. Op tweede bouwlaag hebben de uiterste panden en drielingvenster en het middelste twee vensters. Op de derde bouwlaag heeft het linker pand een reeks van vier zeer smalle vensters en het rechter twee gekoppelde vensters, die d.m.v. een gecontourneerd spaarveld verbonden zijn met de vensters van de tweede bouwlaag. De rechtertravee van het linker pand wordt afgesloten door een decoratief fries en een overstekende dakrand tussen penanten Het rechterpand heeft hier een balustrade tussen onderling verspringende penanten. Het middelste pand heeft een kleine dakkapel met een lessenaardak. De linkertraveeën hebben driezijdig gesloten erkers, die iets uit de rooilijn springen en geheel opgetrokken zijn uit hout met op de stijlen eenvoudige detaillering. Boven de erkers bevinden zich loggia's met houten balustrades. Deze worden overkapt door een schilddak, dat rust op een decoratieve balk, gedragen door gesneden korbelen.

De achtergevels zijn als een geheel opgevat en van alle panden gelijk. Ze zijn opgebouwd uit oranje verblendsteen met gele speklagen en segmentbogen boven de vensters. Er zijn drie bouwlagen, waarbij de bovenste iets lager is. Elk pand heeft drie traveeën met op de begane grond een glaspui over twee traveeën, die overspannen wordt door een in het zicht gelaten ijzeren latei. Alle panden hebben hebben een eenlaags uitbouw, waarin de keuken en de bijkeuken. Die van no. 49 is in de jaren '60 uitgebreid. De tuin van no. 49 heeft aan de voorzijde nog gedeelten van een smeedijzeren hek met gietijzeren posten.

PLATTEGROND: De suite bestaat uit een serre met een daarnaast gelegen antichambre, een voor-en achterkamer. Op de vestibule volgt een gang met naastgelegen trap. De keuken is aan de achterzijde uitgebouwd. Op de verdieping is boven de serre een balkon, gevolgd door twee slaapkamers, gescheiden door een kastenwand. Boven de vestibule/antichambre bevindt zich een kleinere slaapkamer en naast de achterslaapkamer een vertrek, dat hiermee in verbinding staat, waarschijnlijk een boudoir of een kinderkamer. Op de zolder is in pand no.49 nog een meidenkamer herkenbaar.

INTERIEUR NO. 49: Originele voordeur met panelen. In de vestibule ligt een terrazzovloer met in het midden een zespuntige ster in een cirkel. De lambrisering is beschilderd in een Art Nouveau-motief, deels gereconstrueerd. De pui naar de gang heeft dubbele tochtdeuren met gezandstraalde of geëtste ruiten en is gesigneerd L. Joh. v/d Meulen. De antichambre naast de vestibule heeft een venster naar de gang, dat evenals de tochtdeuren een bovenlicht heeft in kleurig glas-in-lood. Alle vensters en deuren hebben panelen, geprofileerde omlijstingen en een gereduceerd timpaan. De suite bestaat uit een serre met een driezijdige sluiting, een voor- en achterkamer, van elkaar gescheiden door een suitepui en een glaspui naar de achtertuin. De glaspui tussen serre en voorkamer is verdwenen evenals de beide schoorsteenmantels. De plafonds hebben eenvoudig lijstwerk. De beschildering van de deuren werd aangetroffen achter een beplating. De keuken is gemoderniseerd en uitgebreid. De scheve trap met gebogen treden heeft een trappaal met eenvoudig snijwerk en houten spijlen. Op de tweede bouwlaag bleven o.a. bewaard de deuren en vensteromlijstingen asl op de begane grond en een eenvoudige witmarmeren schoorsteenmantel in de achterste slaapkamer. Op de derde bouwlaag, waar de vertrekken enigszins zijn gewijzigd is nog de meidenkamer bewaard gebleven met een tot het uiterste vereenvoudigde detaillering.

INTERIEUR NO. 51: In de vestibule en in de gang ligt een terrazzovloer met een ingelegde zespuntige ster. De deuren hebben hier een geprofileerde lijst als bekroning. Het decoratieve glaswerk in de vestibulepui ging verloren. In voor- en achterkamer bleven eenvoudige marmeren schoorsteenmantels bewaard. De keuken is grotendeels verbouwd. INTERIEUR NO. 53: De voordeur is vernieuwd en de antichambre is bij de vestibule getrokken. De tochtpui ging geheel verloren. Alle deuren werden afgetimmerd. Daaronder is waarschijnlijk de oorspronkelijke detailering bewaard. In de suite bleef de suitepui bewaard evenals de plafonds met eenvoudig lijstwerk. De trapleuning werd omkleed op de eerste en tweede bouwlaag.

Waardering:

Drie gekoppelde HERENHUIZEN van algemeen architectuurhistorisch en cultuurhistorisch belang:

- vanwege de levendige architectuur, die niet verkregen is door overvloedige detaillering maar door afwisseling in de traveeën, de bewogen daklijn en de variatie in venstervormen;

- vanwege de gaafheid van het exterieur, zowel van voor- als van achtergevels;

- vanwege de gaafheid van de interieurs, in het bijzonder van no. 49, in mindere mate van no. 51 en het minst van no. 53 waar ook structurele wijzigingen hebben plaatsgevonden;

- als voorbeeld van royaal opgezette gekoppelde herenhuizen van rond 1900, waarvan de suite uitgebreid is met een antichambre.