Inleiding

Twee voormalige WOONHUIZEN uit 1904 in Neo-Renaissance stijl met Art Nouveau details. Ze zijn vermoedelijk gebouwd naar ontwerp van de Tilburgse architect C.F. van Hoof. De huizen zijn in 1998 in gebruik als studentensociëteit St. Olof. Ze liggen op een rechthoekig perceel, aan de aaneengesloten gevelrij van de Spoorlaan met de voor- of noordgevel aan de straat. In 1987 wordt aan de achterkant het souterrain van beide huizen met een kelder vergroot.

Omschrijving

De huizen hebben aan de voorkant drie en aan de achterkant vier bouwlagen met een zolderverdieping. De onderste laag is een souterrain. Ze zijn afgedekt door een leien zadeldak met mansarde aan de voorkant. Aan de achterkant bevindt zich op de vierde bouwlaag een dakterras. De symmetrische voorgevel is vier traveeën breed. De binnenste en de buitenste twee zijn identiek aan elkaar. In het souterrain heeft de buitenste travee drie smalle segmentboogvensters. Op de bel-etage een driezijdige houten erker met versiering van snij- en draaiwerk met in de bovenlichten rondboogramen. Op de derde bouwlaag een driezijdig balkon met een houten balustrade en Art Nouveau siersmeedijzeren balusters. De achterliggende rechtgesloten pui heeft dubbele deuren met zij- en bovenlichten afgedekt door een grote segmentboog. De gevel wordt gesloten door een kroonlijst met boogfries. Onder de goot drie stenen consoles. In het dakschild een houten kapel met tympaanbekroning. Beide binnenste traveeën hebben een hoge ingangspartij voorzien van een segmentboog met een dubbel bovenlicht met glas-in-lood en stenen kalf. De voordeur met panelen, snijwerk en smeedijzeren raamroosters en driedelige bovenlichten. Op de derde bouwlaag een rechtgesloten schuifvenster afgedekt door een segmentboog. Beide middentraveeën vormen in het dak één stenen kapel waarin twee getoogde vensters. De dakkapel met klauwstukken wordt bekroond door een tympaan met pilastertje. De onderdorpels van al de bovenlichten in de gevel zijn uitgevoerd als tandlijst. Het opgaande werk van de voorgevel bestaat uit een rode strengperssteen gemetseld in kruisverband. Het muurwerk wordt afgewisseld door witgeschilderde cementen speklagen en gele verblendsteen in de segmentbogen, aanzet- en sluitstenen en kraagstenen onder de goot. De speklagen hebben ter plaatse van de muurdammen een extra accent. Het basement heeft een hardstenen plint. De steenneggen naast de houten erkers staan onder een hoek van 45 graden. Beide erkers van de huizen worden gedragen door geornamenteerde stenen consoles. De gepleisterde achter- en zijgevels, zijn sober uitgevoerd. De interieurs van de huizen zijn grotendeels authentiek. Beide met houten bordestrappen, paneeldeuren met bossingen en stucwerk plafonds met lijstwerk in gangen en kamers. No. 330 heeft een eikenhouten gesneden schoorsteenmantel met Ionische zuiltjes en engelkop.

Waardering.

De huizen zijn van algemeen belang. Ze hebben cultuurhistorisch belang als voorbeeld van een sociaal-economische ontwikkeling, namelijk de bouw van rijk gedetailleerde burgerwoningen binnen de bestaande stedelijke structuur en zijn tevens van belang als voorbeelden van de typologische ontwikkeling van het woonhuis. Architectuurhistorisch zijn ze van belang vanwege de stijl en de plaats in het oeuvre van de architect. De huizen zijn belangrijk vanwege de gaafheid van het exterieur en hebben ensemblewaarde als onderdeel van een stadsbeeld dat zich kenmerkt door de structurele en visuele gaafheid.