Inleiding.

Het FORT Sabina-Henrica is in 1810-1811 aangelegd in de noordwesthoek van de Sabina-Henricapolder ter bescherming van de scheepvaart op Volkerak en Hellegat. Het werd tot 1913 De Ruyter genoemd en ging als gevolg van de Vestingwet van 1874 fungeren als verdediging tegen vijandelijke vlooteenheden op het Volkerak en het bestrijken van een versperring met schoktorpedo's. Het maakte daarbij deel uit van de Stelling van het Volkerak en het Hollandsch Diep. In 1879-1883 werd het geheel gewijzigd en uitgebreid. Het kreeg toen zijn huidige vorm met Ambachtelijk-Traditionele elementen. Ten noorden bevindt zich een VAARTUIGENLOODS. Tot het complex behoort een in 1885 gebouwde INUNDATIESLUIS. In 1890-1891 werd een waarnemingspost gebouwd. In 1924 werd het werk opgeheven als vestingwerk. In 1953 liep het fort schade op bij de watersnoodramp. De gracht is sindsdien versmald, de brug vervangen door een dam. De vernielde bewakerswoning is door een nieuwe vervangen. Deze valt buiten de bescherming.

Omschrijving.

Het fort was oorspronkelijk een vijfhoekige gesloten redoute met een verdedigbare toren en een stenen wachthuis. Thans is het een fort van onregelmatige vijfhoekige vorm met drie enkelvoudige en een dubbele caponnière. Ten noorden bevindt zich een Artillerieloods. Nabij het fort bevindt zich de in 1884 gebouwde inundatiesluis.

Waardering.

Het complex van fort Sabina-Henrica is van algemeen belang. Het heeft cultuurhistorische waarde als uitdrukking van de ontwikkelingen van de landsverdediging en de krijgskunst in de negentiende eeuw en de plaats die het innam als schakel in de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Het heeft architectuurhistorische waarden wegens de gecompliceerde bouwgeschiedenis en het gebruik van traditionele baksteenbouw en de voor die tijd moderne betontechniek. Het heeft ensemblewaarden wegens de relatie tussen fort, magazijn en het omliggende open poldergebied. Het is relatief gaaf bewaard gebleven.