Kurhaus, 1884-1885, door de architecten J.F. Henkenhaf en F. Ebert.

Herbouwd met enkel wijzigingen na een brand, 1886-1887.

Belangrijk voorbeeld van neo-renaissance-architectuur in maniëristische 16e-eeuwse trant.

LANGWERPIG GEBOUW met uitspringende middengedeelte, waarin de grote concertzaal, bekroond door een koepel en geflankeerd door hoekpaviljoens met koepels.

Aan de uiteinden van het naar de zee gekeerde front naar voren springende zijvleugels, die het Kurhausterras omvatten.

De gevel aan het Gevers Deynootplein heeft aan de uiteinden risalieten en wordt geleed door pilasters van de kolossale orde. De gevel aan de zeezijde is in arcaden opgelost.

Restanten van de oorspronkelijke inrichting en fragmenten van Art-Nouveau-interieurs zijn echter latere betimmeringen bewaard gebleven.

Stedebouwkundig vervult het gebouw een belangrijke functie voor het aspect van de badplaats: vanaf de zeezijde door de geslaagde compositie van de vooruitspringende vleugels en de koepel als dominerend element; van de landzijde vooral door zijn situatie als eindpunt van de as, die gevormd wordt door de Badhuisweg.