Prinsenhof complex in 1577 als Stadhoudershof, (na 1652 eerst Prinsenhof) in gebruik genomen gebouwen van de Broeders des Gemenen Levens, in de 17e eeuw aanzienlijk gewijzigd en uitgebreid, bestaat uit vier vleugels, waarvan er drie een hof aan het Martinikerkhof vormen, die door een 17e eeuwse muur met monumentale ingangspoort van de straat wordt gescheiden. Poort met fronton bekroond door drie obeliskachtige opzetstukken: achter de poort open portiek op zuilen; terzijde in de muur is een klein rondbogig poortje weer geopend.

De hof aan het Martinikerkhof wordt begrensd door het laat-middeleeuwse onderkelderd kloostergebouw met verdieping onder zadeldak tussen topgevels, dat in de 18e eeuw is voorzien van een traptoren aan de z.w.hoek. De middeleeuwse vleugel is gevat tussen twee lagere vleugels: een 18e eeuwse aan de westzijde en een 17e eeuwse met smalle hoge vensters aan de oostzijde. In het verlengde van deze vleugel een aan het Martinikerkhof grenzend gebouw waarin de 17e eeuwse Gardepoort, 1639 aan de zijde van de Turfstraat versierd met pilasters en hoofdgestel. Aan de noordzijde van de middeleeuwse vleugel een onderkelderde vleugel waarin een met natuurstenen blokken omlijst poortje en omlijst oeil-de-boeuf.

De 17e eeuwse vleugels grenzen aan de Prinsentuin uit 1626, thans naar oud patroon opnieuw aangelegd; aan de zijde van de Turfsingel wordt de tuin afgesloten door een later verhoogde muur, waarin een poort bekroond door een fraaie zonnewijzer 1731. Langs de Turfstraat wordt de tuin begrensd door een stalgebouw welks gevel door een aantal 12-lichtskozijnen en drie dakkapellen verlevendigd wordt.