In 1888-93 naar neo-Renaissancistisch ontwerp van D.A.N. Margadant, in opdracht van de Hollandsche IJzeren Spoorweg Maatschappij - ter vervanging van het in 1843 voltooide station - uitgevoerd stationscomplex genaamd 'Hollands Spoor' en bestaande uit een hoofdgebouw, Koninklijk Paviljoen, drie perrongebouwen en bijbehorende overkappingen, alsmede de verder niet afzonderlijk te beschermen eilandperrons en tunneltraverses met trappartijen en sierlijk gesmede hekwerken. De in 1907-1908 toegevoegde uitbreidingen ten behoeve van de Hofpleinlijn zijn in 1995 gesloopt met uitzondering van de luifel (1908) van het voorportaal van het Koninklijk Paviljoen. Het rijk geornamenteerde, markant in de as van de Stationsstraat gesitueerde stationscomplex heeft een op een representatieve functie gerichte typisch laat-19e-eeuwse internationaal georienteerde vormgeving, bijzondere kapconstructies met gebruik van ijzer, hout en glas, en een voor de tijd van ontstaan nieuwe functionele opzet door de introductie van een - via tunneltraverses toegankelijke - eilandperron met in afzonderlijke gebouwen ondergebrachte wacht- en dienstruimten aan een verhoogde spoorbaan. Zowel het gebruik van kostbare materialen, in het bijzonder in het Koninklijk Paviljoen, als de talloze symbolische voorstellingen benadrukken de bijzondere functie van het station als entree voor de Residentiestad.

Als zodanig is het rijk gedetailleerde en breed opgezette stationscomplex van algemeen belang wegens architectuur-, cultuur- en kunsthistorische waarde, alsook wegens typologische en stedebouwkundige betekenis en uit oogpunt van de geschiedenis van de techniek en het vervoer.