Een deel van het paleis van koning Lodewijk Napoleon, gebouwd in 1807 als onderdeel van een reeks eenlaags dienstgebouwen langs de Wittevrouwenstraat, in casu de patisserie van het paleis.

Het rechter deel van Wittevrouwenstraat 5 (voorheen 3) is een tweelaags pand met lijstgevel, twee traveeën breed en met een mansardekap evenwijdig aan de straat. Het is gelegen tussen de gelijkwaardige (beschermde) panden Wittevrouwenstraat 1 en 5 (linker deel). De drie delen staan op de begane grond met elkaar in verbinding (Wittevrouwenstraat 3 maakt tegenwoordig officieel deel uit van Wittevrouwenstraat 5).

Met het voornemen van Utrecht zijn residentie te maken liet koning Lodewijk Napoleon in 1807 middels nieuwbouw en verbouw een paleis inrichten op de hoek van de Drift en de Wittevrouwenstraat. De panden langs de Drift (vanaf 27) werden voorlopig verbouwd in afwachting van een definitieve vleugel op die plaats. Het huis Taets van Amerongen op de hoek van de Keizerstraat onderging eveneens een verbouwing (tot woning van de hofmaarschalk). Verder was er sprake van complete nieuwbouw; lage dienstgebouwen langs de Wittevrouwenstraat met daartussen een groot toegangshek, een hofkapel in de zuidoosthoek van het complex (langs de Keizerstraat) en tot slot werd de zuidzijde afgesloten door de grote galerij die de balzaal bevatte en twee salons. In het midden bleef een grote bassecour open.

Het project werd uitgevoerd door J.D. Zocher Sr. onder oppertoezicht van de franse architect Jean Thomas Thibault en werd in 1809 opgeleverd. Overigens had de koning zijn mening herzien en het stadhuis van Amsterdam betrokken als paleis.

Het pand is van belang als deel van het paleiscomplex en derhalve van grote historische en architectonische waarde.