De 17e eeuwse inundatiesluis is gesitueerd in het buitengebied van Oud Drimmelen, niet ver van de Buitendijk. De sluis maakt deel uit van de verdedigingswerken van Geertruidenberg en maakte het, door zijn plaatsing in de Buitendijk, mogelijk het land ten westen van Geertruidenberg onder water te zetten.

Ten gevolge van de waterstaatkundige werken die plaats vonden na de watersnood van 1953 zijn deze dijk en sluis niet langer meer aan het open water van de Amer, respectievelijk de Bergsche Maas gelegen; achter de dijk is een zeer brede strook land aanwezig, die het inlaten van water vanaf die zijde niet meer mogelijk maakt; de sluis staat nog wel min of meer in verbinding met een kolk, landinwaarts gelegen.

De plusminus 15m lange, met aarde en gras bedekte, in baksteen gemetselde sluis met aan de landzijde een natuurstenen sluitsteen, waarop het jaartal 1665 is aangebracht, bestaat uit twee delen met verschillende boogvormige doorsnede; op de overgang van beide delen aan beide zijden een hardstenen gleuf waarin een houten schotwerk met ijzer bezet, aan kettingen kan worden neergelaten; aan de bovenzijde bevindt zich een rechthoekige gemetselde ommuring, met in het midden een opening waarin de houten schuif kan worden neergelaten; aan de schuif twee kettingen en op de gemetselde muurtjes ijzeren pennen om de kettingen vast te zetten.

Aan de voormalige rivierzijde is aan het uiteinde van de sluis onder een houten lateibalk een ijzeren deur geplaatst, voorzien van scharnieren, die het binnenstromende water konden reguleren.

Aan de landzijde heeft de sluis een trapeziumvorm met vleugelmuren waarin beitelingen, een rondboogopening en een hardstenen afdekplaat aan de bovenzijde.

De inundatiesluis is van grote cultuurhistorische betekenis vanwege zijn waarde voor de geschiedenis van de krijgs- en waterbouwkunde, alsmede vanwege de gaafheid en de zeldzaamheid.