Omschrijving complexonderdeel 2

De begrenzing van het te beschermen PARK AARDENBURG in late-landschapsstijl, loopt langs de Driebergsestraatweg in het noorden tot aan de Pittesteeg (westen), vervolgens de Pittesteeg volgend in zuidelijke richting tot aan de Molenweg, vervolgens de Molenweg volgend in oostelijke richting tot aan de niet in gebruik zijnde achteringang. Vanaf hier volgt de grens de kadastrale perceelsgrens langs een onverharde weg in noordelijk richting tot aan de oprijlaan die in oostelijke richting loopt. De grens kruist deze weg en loopt achter de bebouwing die hier langs de noordzijde van de laan staan buigt daarna in noordelijk richting, de perceelsgrens volgend, tot aan de Driebergsestraatweg. Het meest oostelijke deel van het park, dat voornamelijk uit parkbos bestaat, is buiten de bescherming gelaten, omdat hier sinds de Tweede Wereldoorlog een groot aantal paviljoens is gebouwd die het oorspronkelijke karakter hebben aangetast. De eerste parkaanleg van J. Copijn is gecomponeerd rondom het landhuis Aardenburg en bestaat uit een rechthoekige, licht geaccidenteerde weide die tussen de Driebergsestraatweg en het landhuis ligt. De weide is beplant met solitairen en boomgroepen (voornamelijk eiken en beuken) die de dieptewerking versterken, terwijl de beslotenheid van de weide door hoge boombeplanting aan de randen is bewerkstelligd. Vanaf de Driebergsestraatweg is een aantal doorkijken met zichtassen op het landhuis. Vanuit het huis loopt een zichtas in noordoostelijke richting en een zichtas in oostelijke richting die eindigt in het parkbos dat buiten de bescherming valt.

In het westen wordt de weide begrensd door de oprijlaan die langs de portierswoning, het landhuis en het koetshuis naar het zuiden loopt. De portierswoning en het koetshuis vallen buiten de bescherming. Deze oprijlaan fungeert tevens als scheidslijn tussen het oostelijk deel van het park met de weide en het landhuis, en het westelijk deel dat door H. Copijn in 1902 is ingericht. Het bindende element tussen de weide en de uitbreiding van H. Copijn, is de vijverpartij die in het noordwestelijke deel van de weide als een komvormige vijver begint en verder als een serpentinevijver onder de oprijlaan naar het zuidwesten loopt. De vijver loopt grotendeels door een gemengd parkbos. Het terrein is hier geaccidenteerd en wordt door twee hoge heuvels in het zuiden afgesloten. De vijver verbreedt zich halverwege en is hier voorzien van een klein eilandje dat met bomen en struiken begroeid is. Na de verbreding versmalt de vijver zich en loopt tussen twee hoge heuvels door. Aan de voet van de heuvels zijn imitatie rotspartijen aangebracht. Beide heuvels zijn door middel van een hoge brug over de vijver met elkaar verbonden. Op de brug is vanwege de hoogte een fraai uitzicht over de vijverpartij te zien. De brug is niet origineel. Ten zuiden van genoemde heuvels, fungeert de vijver als grens tussen het parkbos aan de westzijde en een rechthoekige weide aan de oostzijde. De vijver eindigt tenslotte in de uiterste zuidwesthoek van het terrein.

Waardering

Het landschapspark van de voormalige buitenplaats Aardenburg is van (tuin)architectuurhistorische waarde als gaaf voorbeeld van een park in late-landschapsstijl en als onderdeel van het oeuvre van J. Copijn en H. Copijn. Tevens van ensemblewaarde in relatie met het landhuis.