Inleiding.

De Neo-Romaanse PAROCHIEKERK uit 1911 is ontworpen door de architect L.P.J. Kooken en gebouwd door de firma Kocken. Zij is gelegen in het gehucht Nijnsel en is gewijd aan Sint Antonius van Padua. De kerk is omstreeks 1970 gemoderniseerd.

Omschrijving.

De sobere eenbeukige kerk is opgetrokken uit machinale baksteen en heeft een smaller, rechtgesloten koor. Ten zuiden van het koor is een eenlaags sacristie aangebouwd onder schilddak, belegd met leien in Maasdekking. Ook het zadeldak met wolfseind van de kerk is belegd met leien in Maasdekking. De voorgevel heeft een asymmetrische opbouw met een centraal gelegen portaal onder rondboog, gevuld met een reliëf van de Heilige Antonius van Padua. Boven het portaal bevindt zich het rondvenster van de orgeltribune, onder gemetselde wenkbrauwboog. In de topgevel is met gele verblendstenen een kruisvormig siermetselwerk aangebracht. Rechts van het voorportaal is een rondboogvenster aangebracht, dat evenals alle andere ronboogvensters is voorzien van een gemetselde wenkbrauwboog. Links van het voorportaal de risalerende klokkentoren van drie geledingen, onder helmdak belegd met leien in Maasdekking. Elke zijde van de toren kent in de bovenste geleding een dubbele rondboogvormige galmopening, met daaronder een dubbele gevelnis met siermetselwerk van gele verblendstenen. In de topgevel van elke zijde is een wijzerplaat aangebracht. De geleding van de toren is afgezet met siermetselwerkbanden van gele verblendstenen, die zich voortzetten over de gehele voorgevel.

De middenbeuk telt zes traveeën en het koor twee, die van elkaar worden gescheiden door eenvoudige streunberen. Binnen elk travee is een tweedelig rondboogvenster aangebracht, gevuld met glas-in-loodramen. De dakrand kent een muizentandversiering. Het interieur kent afwisselingen tussen een muurgeleding in schoon metselwerk en gepleisterde muurvlakken. De gekoppelde rondboogramen zijn met de bakstenen omlijstingen van de kruiswegstaties gevat in een later weggeschilderde rondboog. Pilasters scheiden de traveeën en dragen de ribben van het gewelf op kraagstenen. De kruiswegstaties die de nissen sierden, zijn omstreeks 1970 verwijderd. Midden in elke zijwand is een biechtstoel aangebracht, die naar buiten is uitgebouwd en randen van schoon metselwerk heeft. Het rechtgesloten koor met cassettenplafond wordt van het middenschip gescheiden door een rondboog. De rondboog wordt geflankeerd door een tweetal gepolychromeerde beelden, voorstellende Maria met kind en Sint Antonius van Padua met kind en lelie. Het witte natuurstenen Neo-Gotische altaar bevindt zich centraal tegen de achterwand van het koor. De keramische vloerplavuizen dateren van omstreeks 1970. Hetzelfde geldt voor de uitkraging van het koorbalkon. Bij die gelegenheid zijn ook de oorsponkelijke kerkbanken verwijderd. In de sacristie bevindt zich de oorspronkelijke houten credenstafel.

Waardering.

De parochiekerk is van algemeen belang als object en in samenhang met de andere onderdelen van het complex. Zij heeft cultuurhistorische waarde als herinnering aan de opkomst van kleine katholieke parochies in het begin van de twintigste eeuw en als bedevaartsplaats. Zij heeft architectuurhistorische waarde als goed voorbeeld van relatief ongebruikelijke Neo-Romaanse bouwkunst en als representant van de bouwkunst van de architect L.P.J. Kooken en de wijze waarop hij afstanf neemt van de Neo-Gotiek. Zij is gaaf behouden en is zeldzaam als voorbeeld van een twintigste-eeuwse bedevaartsplaats.