Inleiding.

STATIONSGEBOUW van het type Vijfde Klasse gebouwd omstreeks 1867 naar standaardontwerp van de Staatsspoorwegen van de hand van bouwmeester K.H. van Brederode. Het pand in een sobere Waterstaatsstijl ligt in de lijn Venlo - Maastricht, die in 1865 werd geopend en bebouwd werd met gelijkvormige stations, waarbij die van het type vierde en vijfde klasse werden toegepast voor plattelandsgemeenten. Het station is ten oosten van het centrum van Echt gesitueerd en staat vrij tussen spoorlijn en de hieraan evenwijdig lopende Stationsweg. De hoofdvorm van het pand is goed bewaard gebleven. In 1911 is volgens standaardontwerp de middenpartij van het gebouw verhoogd. In 1923 werd in de hoek van het risaliet een aanbouw gerealiseerd, die bij restauratie en renovatie in 1989 is verwijderd. Het gebouw is thans inwendig volledig gemoderniseerd, behalve op de verdieping waar de indeling van het woonhuis uit 1911 nog grotendeels behouden is.

Omschrijving.

STATIONSGEBOUW van het type Vijfde Klasse op samengesteld, symmetrisch opgebouwd grondplan met een drie bouwlagen hoge en aan voor- en achterzijde risalerende middenpartij en twee bouwlagen en een zolderverdieping tellende, smalle zijpartijen. Aan weerszijden sluiten hier nog brede eenlaags zijvleugels aan. Alle bouwdelen worden met overstekende zadeldaken afgesloten. De nokrichting van het middelste dak staat loodrecht op het spoor, die van de daken op de zijvleugels lopen er evenwijdig aan. De dakschilden zijn belegd met kruispannen en de afwatering vindt plaats via bakgoten die net als de windveren geprofileerd zijn. In de schilden van de hoge zijpartijen bevinden zich eenvoudige dakkapellen. De gevels zijn opgemetseld in baksteen in kruisverband die volledig bedekt is onder een gladde pleisterlaag en zijn voorzien van een hardstenen plint. De gevelopeningen zijn overwegend licht segmentboogvormig afgesloten en bevatten in 1989 vervangen vensters en deuren, die evenals de originele exemplaren dubbele draairamen en bovenlichten bevatten. De vensters hebben hardstenen lekdorpels. In de zijgevels van middenrisaliet en zijpartijen bevinden zich ter plaatse van de balklagen gietijzeren muurankerrozetten. De VOORGEVEL (spoorzijde) bestaat uit een middenrisaliet dat wordt geaccentueerd door een hoog spaarveld, omgeven door hoeklisenen die in de top van de gevel met een klimmende tand overgaan in een segmentboog. Binnen dit spaarveld bevindt zich in de eerste bouwlaag een deur met bovenlicht. In de tweede bouwlaag bevindt zich als enig classicistisch detail een rondboog tweelingvenster, met pilasters voorzien van kapiteel- en basement-achtige profileringen. De ramen zijn oorspronkelijk en hebben een zesruits roedeverdeling en tweeruits bovenlichten. Onder het bifora een decoratieve hardstenen lekdorpel op drie geprofileerde hardstenen consoles. In de derde bouwlaag bevindt zich een gedrongen segmentboogvormig venster met kruiskozijn. In de zijpartijen bevinden zich in de eerste en tweede bouwlaag segmentboogvormig afgesloten vensters zoals beschreven, waarbij het venster in de eerste bouwlaag links blind is. De lagere vleugels hebben elk een grote deur onder segmentboogvormig bovenlicht. De ACHTERGEVEL (Stationsweg) kent een met de voorgevel vergelijkbare maar eenvoudiger opzet, met een minder ver vooruitspringend middenrisaliet. De entree in de middenpartij bezit een omlijsting en luifel uit de jaren vijftig van de twintigste eeuw. In de eerste bouwlaag van de rechter zijpartij bevindt zich een deur waarachter thans de entree naar de bovenwoning is ondergebracht. In elk van de zijvleugels een segmentboogvormig afgesloten raam zoals voornoemd. De RECHTER ZIJGEVEL en LINKER ZIJGEVEL van de middenpartij bevatten aan de spoorzijde in de eerste en tweede bouwlaag segmentboogvormig afgesloten vensters zoals voornoemd. De zijpartijen bevatten boven de daken van de zijvleugels eveneens segmentboogvormig afgesloten vensters en ter afsluiting een vierruits oculus in elke geveltop. De eindgevels van de eenlaags zijvleugels zijn blind afgezien van een ronde ventilatieopening in de top van de rechter eindgevel. Het INTERIEUR van het station is op de begane grond wat indeling en afwerking betreft volledig gemoderniseerd. Op de verdiepingen (woonhuis) is de vroeg twintigste-eeuwse indeling daarentegen nagenoeg in tact en bevinden zich onder meer oorspronkelijke geprofileerde deurkozijnen, een deel van de oorspronkelijke trappartij en enkele oorspronkelijke paneeldeuren.

Waardering.

Het STATIONSGEBOUW in Echt bezit algemeen belang en is van architectuurhistorische waarde als in hoofdvorm gaaf bewaard en vrij zeldzaam voorbeeld van een stationsgebouw uit de tweede helft van de negentiende eeuw, dat kenmerkend is voor de sobere gestandaardiseerde architectuur van Staatsspoorwegen in deze tijd. Het station heeft ensemblewaarde in samenhang met de overige aan deze lijn bewaarde historische stations, als functioneel en karakteristiek onderdeel van de spoorlijn Venlo-Maastricht. Het pand bezit beeldbepalende waarde als onderdeel van de historische bebouwing aan de Stationsweg. Het pand is van cultuurhistorische waarde als onderdeel van een infrastructurele en typologische ontwikkeling, verbonden met de opkomst van de spoorwegen en typerend voor de periode tussen ca. 1860 en 1900.