Inleiding

Het omstreeks 1905 gebouwde dubbele WOONHUIS is een mooi voorbeeld van woonhuisarchitectuur in de omstreeks de eeuwwisseling meer voorkomende overgangsstijl, waarin kenmerken van de neo-renaissance en de art nouveau zijn gecombineerd. Het is een van de panden aan de Vaart die in de negentiende en het begin van de twintigste eeuw zijn gebouwd voor de gegoede Asser burgerij en middenstand, en representatief zijn voor de snelle ontwikkeling en groeiende welvaart van Assen en vele Assenaren.

Omschrijving. Het in baksteen en verblendsteen, vanuit een rechthoekige plattegrond opgetrokken huis heeft een souterrain aan achterzijde en een verdieping onder een met bouletpannen gedekt afgeknot schilddak. De symmetrische voorgevel wordt verlevendigd door een gepleisterde plint met profielrand, cordonlijst, diverse accenten van stucwerk en verblendsteen, alsmede een twee traveeën breed middenrisaliet. Hierin bevindt zich de entreepartij, die bestaat uit twee portieken met schouderboog, waarin gepleisterde wanden met schijnvoegen en smalle zijramen, alsmede maskarons in de sluitstenen van de portiekbogen. De deuren zijn verschillend. De linker is de originele, rijk bewerkte vleugeldeur met frontons en art nouveau raamijzers onder bovenlicht. De rechter is een wel in de bouwtijd van het huis vervaardigde deur, maar is gelet op de verbrede deurposten, waarschijnlijk van elders afkomstig. De dagkanten van het portiek zijn voorzien van een staande kraalrand. De rechtgesloten vensters op de begane grond zijn voorzien van geglazuurde lekdorpels met afzaat en staan onder boogtrommels met baksteenmozaieken en verblendstenen segmentbogen met aanzet- en sluitstenen. Hierin zijn Romeinse vrouwekopjes verwerkt, die verbonden zijn met de cordonlijst. De rondboog T-vensters op de verdieping van het risaliet hebben geglazuurde onderdorpels met doorgetrokken afzaat en verblendstenen ronbogen met maskerons in de sluitstenen en een profielrand. De brede, samengestelde vensters aan weerszijden zijn getoogd en voorzien van onderdorpels en vrouwekopjes in de sluitstenen van de segmentbogen als bij de parterrevensters. Het hoger opgaande middenrisaliet wordt beëindigd door een gebroken schoudergevel met uitgemetselde dakaanzet, vazen op de schouders, klimmend tandfries van verblendsteen, een uitgemetselde middenpartij met rechtgesloten vensters onder doorgetrokken latei en verblendsteenmozaiek in de trommels van de segmentbogen en de overspanningsboog met sluitsteen. De gebroken deklijst heeft voluten en een tenant met smeedijzeren bekroning. De horizontale gevelbeëindigingen van voor- en zijgevels zijn van voornamelijk oranje verblendsteen en dragen een geprofileerde gootlijst. De zijgevels zijn voorzien van souterrainvensters en per bouwlaag een venster onder strek. De achtergevel wordt beëindigd door een rand met zaagtand. Tegen de achtergevel staan een houten serre met plat dak, waarop een deur met zijlicht uitkomt; voorts een smalle uitbouw met platte bovenkant en een verdiepingloze bakstenen uitbouw, eveneens met plat dak (de laatste twee zijn voor de bescherming van ondergeschikt belang). Een lager uitbouwtje hieraan is van veel recentere datum en wordt niet beschermd.

Waardering

Het vrij gave, karakteristieke huis is van architectuurhistorisch belang als typische vertegenwoordiger van woonhuisarchitectuur voor de beter gesitueerden in de overgangsstijl van omstreeks de eeuwwisseling. Het beeldbepalende pand maakt deel uit van de waardevolle negentiende eeuwse en vroeg twintigste eeuwse bebouwing aan de Vaart en heeft derhalve grote ensemblewaarde. Het maakt tevens deel uit van het beschermd stadsgezicht Assen.