Inleiding

Voormalig TRAMSTATION Wieringerwaard, gebouwd omstreeks 1910. Dit voormalige station, alsmede het tegenwoordig nauwelijks meer herkenbare voormalige tramstation Van Ewijcksluis, vormden de grootste bouwwerken van de N.V. Tramweg Wieringen-Schagen (WS). Deze maatschappij werd opgericht op 27 juni 1907 met de bedoeling om uitvoering te geven aan het Tramplan Wieringen-Schagen, zoals dat reeds in 1901 door een daartoe ingesteld comité was gepubliceerd.

De WS ging een exploitatie-overeenkomst aan met de Hollandsche Spoorweg Maatschappij. Voor het baanvak Schagen-Barsingerhorn - dat al vanaf 1898 onderdeel uitmaakte van de tramlijn van Schagen naar Hoorn - werd van de Stoomtram Maatschappij West-Friesland het medegebruik verkregen. Bij Barsingerhorn splitste de tramlijn van de WS zich af en ging over eigen baan in de richting van Wieringerwaard en het eindpunt Van Ewijcksluis, waar vandaan een aansluitende veerdienst met het eiland Wieringen werd onderhouden. Op 1 maart 1912 werd de tramlijn geopend. In 1936 volgde de sluiting.

Het voormalige tramstation ligt ongeveer 100 m zuidelijk van de Zuid Zijperweg vrij in het landschap. Na de sluiting van de tramlijn zijn de rails en het perron gesloopt. Het niveau van de tramspoordijk is alleen nog af te leiden uit de hoogte van het terrein direct om het station.

Omschrijving

Voormalig tramstation, in wit gepleisterde baksteen opgetrokken op een samengestelde plattegrond onder zadeldaken. Het gebouw wordt gekenmerkt door versieringen met diverse soorten baksteen boven de vensters en horizontale over de gevels doorlopende niet gepleisterde lijnen. Het gebouw is twee bouwlagen hoog. Het middengedeelte met drie vensterassen heeft een zadeldak bedekt met grijze Tuiles du Nord en golfplaten, en is voorzien van overstekken. De zuidelijke zijvleugel met twee vensterassen springt iets terug ten opzichte van het middengedeelte. De nokrichting van het zadeldak, bedekt met rode Tuiles du Nord (westelijk dakschild) en rode kruispannen (oostelijk dakschild), met overstek, staat haaks op de nokrichting van het middengedeelte. Oorspronkelijk waren de drie geveltoppen voorzien van een makelaar. De noordelijke éénlaagse aanbouw, met eveneens iets terugliggende rooilijn heeft één vensteras. Het platte dak dient tevens als dakterras en heeft een houten balustrade. De vensters en ingangen bevatten oorspronkelijk alle een bovenlicht met zes-, acht-, negen- of twaalf-ruiters van gekleurd glas. Ter hoogte van de tussendorpels zijn de gevels geleed met horizontale banden van donker verglaasde baksteen. Hetzelfde type baksteen is ook aangewend om de gebogen strekken boven de vensters en ingangen een accent te geven. De vensters en ingangen zijn daarnaast voorzien van boogvelden die zijn gedecoreerd met meerkleurige, ruitvormige tegeltjes.

De oostelijke gevelwand (perronzijde) bevat onder meer een ingang geflankeerd door twee vensters, twee drielingvensters en vijf T-vormige schuiframen. In het kozijn van het drielingvenster op de benedenverdieping is reliëf gesneden als versiering. In het middengedeelte tussen de eerste en tweede bouwlaag is een tegeltableau met de naam van het station Wieringerwaard aangebracht.

De westelijke gevelwand bevat onder meer de hoofdingang, twee drielingvensters en vijf T-vormige schuiframen.

Waardering

Het voormalige vroeg 20st-eeuwse tramstation van Wieringerwaard is van algemeen belang vanwege de architectuur-, cultuurhistorische en typologische waarde als zeldzaam en grotendeels gaaf bewaard gebleven voorbeeld van een stationsgebouw behorend bij de Tramweg Wieringen-Schagen, in de stijl van de Overgangsarchitectuur.