‘Het pand was behoorlijk uitgewoond, toen ik het in 1977 kocht. Ik heb in 1979 een grote renovatie moeten uitvoeren. Er moest een nieuw dak op, de halve achtergevel moest eruit en de bedrading moest vervangen worden. Ik verzorg mijn pand nu goed, omdat ik heb gemerkt hoeveel werk het vraagt als je achterstallig onderhoud hebt. Ieder jaar heb ik wel een ‘project’, ik houd het op die manier aardig bij en zo blijft het ook behapbaar. Het ene jaar is het schilderwerk aan de beurt, het andere jaar weer wat anders. Vorig jaar heb ik de vloer aangepakt.’

Ieder jaar heb ik wel een ‘project’

‘Ik heb het pand in 1977 van mijn moeder gekocht. Zijzelf heeft hier nooit gewoond, maar had het via vererving in bezit gekregen. Mijn overgrootmoeder kocht het pand in 1907, dus sindsdien is het pand in bezit van onze familie.’

‘Drie jaar geleden kwam ik in aanraking met de werkgroep Huizenonderzoek. Ik heb toen een cursus gedaan, waarin ik leerde hoe ik onderzoek kon doen naar de bewoningsgeschiedenis van mijn huis. Ik vond het zo leuk om al die verhalen te vinden, dat ik nu nog steeds bij de werkgroep betrokken ben. Eens per maand zit ik een ochtend in het archief, meestal samen met zo’n vijftien andere vrijwilligers, om de verhalen van Delftse panden boven water te krijgen. Ik heb inmiddels naast mijn eigen huis op 47 ook de bewoningsgeschiedenissen van de nummers 49 en 51 beschreven. Verder heb ik de geschiedenis van een pand op de Koornmarkt achterhaald, daar woonde mijn vader ooit.’

Eens per maand zit ik een ochtend in het archief

‘Ik heb door het onderzoek in het archief veel meer oog voor de historie van het pand gekregen. Ik heb ontdekt dat de bovenste verdieping er pas veel later op is gezet, in de 19e eeuw. Maar het mooist vond ik toch de ontdekking dat in 1599 in dit huis Maria Pijnacker geboren werd. Over haar is best veel bekend. Ik vind het heel bijzonder dat zij hier heeft gewoond. Er hangt een portret van haar in het Museum Prinsenhof Delft, gemaakt ter gelegenheid van haar huwelijk met notaris en dichter Willem de Langue. Deze notaris had zowel persoonlijke als zakelijke banden met de vader van Johannes Vermeer en is betrokken geweest bij de totstandkoming van het huwelijk van Johannes en Catharina Bolnes. Ik vond nog meer lijntjes tussen de bewoners van mijn huis en de familie van Vermeer. Onze straat staat sowieso nogal in de belangstelling door de ontdekking dat Vermeer hier zijn Straatje schilderde, bij de nummers 40 en 42. Ik woon daar schuin tegenover en ik zie daar iedere dag wel groepjes mensen langs komen.’

Ik vond lijntjes tussen de bewoners van mijn huis en Vermeer

‘Mijn huis is eenvoudig. In de gang zijn nog witte Delftse tegeltjes bewaard gebleven. Van een bouwhistoricus die hierlangs kwam, heb ik gehoord dat de gang oorspronkelijk veel langer was. Dat kon hij zien aan de balken. En onder de vloer vond ik nog een Delfts blauw tegeltje, dat heb ik nu ingelijst. Door het onderzoek naar de bewoningsgeschiedenis ben ik erachter gekomen dat dit huis vroeger een geheel vormde met de panden op nummer 49 en 51. Hier woonde lange tijd één boerenfamilie, die net buiten de stad hun weidegrond had. De koeien gingen via het straatje aan de achterzijde van de woningen, over de Koepoortbrug, naar de weilanden buiten de stad. Door mijn onderzoek in het archief weet ik nu wat meer over die stadsboeren. Het volgende huis dat ik ga onderzoeken, zal daarom ook van een stadsboer zijn.’

Hier woonden stadsboeren, die net buiten de stad hun weidegrond hadden