Symmetrisch opgezette KRUISKERK, genaamd Grote Kerk, opgetrokken in baksteen met talrijke decoratieve elementen in natuursteen, onder samenstel van leien zadeldaken in verschillende dekking; gebouwd in 1881-'83 naar ontwerp van C. Muysken in neo-Renaissance-trant ten behoeve van de Nederlands Hervormde Gemeente, ter plaatse van twee voorgaande, elk door brand verwoeste, kerken.

De rijkelijk van siermetselwerk voorziene bakstenen gevels worden afgewisseld door natuurstenen banden en blokken, en voorts door rondboogvensters met glas-in-loodvulling, alternerend met groene en blauwe rand waarin florale motieven verwerkt zijn (telkens vijf in het schip en een in elke transeptarm aan de W-zijde), en door een dwerggalerij.

Aan de ingangszijde bevindt zich de vierkante toren in het midden, aan drie zijden doorbroken door de rondboogvormige poorten, omlijst door pilasters en fronton met reliefvulling waarin het stadswapen en de kop van een eenhoorn. De drie gevels van de toren worden elk verder geleed door een rusticasokkel, een tweetal blindnissen over drie bouwlagen, een natuurstenen balustrade met bollen op consoles, en door een tweetal galmgaten. De achtzijdige bekroning bezit eveneens galmgaten, en bij de vier van de toren uit doorlopende zijden een wijzerplaat. De achtzijdige spits dateert van 1939, ter vervanging van de oorspronkelijke open bekroning met peer, en is voorzien van een windvaan in de vorm van een bazuinengel.

De voorgevel bezit verder aan elke zijde van de toren een door een fronton bekroonde vensterpartij, en een gedeelde trapgevel met voluten en obelisk.

De transeptarmen bevatten elk een boogvormige blindnis waarin de zij-ingang met natuurstenen stoep en dubbele deuren en daarboven het zesdelig rechtafgesloten transeptraam, eveneens met glas-in-loodvulling, bekroond door een jaartalsteen (1883), met zijvoluten en fronton; ook de tuitvormige topgevel, voorzien van tondo, sierankers en bollen terzijden, wordt bekroond door een topstuk met fronton en zijvoluten.

In de W-hoeken met het schip aan weerszijden van de transeptarmen telkens twee torens onder helmdak met twee loden bekroningen.

Aansluitend aan de koorzijde twee rechthoekig uitgebouwde dienstruimten van twee bouwlagen onder ingezwenkt dak, te weerszijden.

De rechtafgesloten koorzijde bezit op de beganegrond een zestal smalle vensters, per twee gekoppeld, en op de verdieping een drietal zesruitsvensters met gedeeld halfrond bovenlicht, waarboven de omlopende dwerggalerij. De topgevel is verwant met die van de transeptarmen.

Inwendig een omlopende houten galerij met balustrade, gedragen door pijlers en korfbogen in baksteen, afgewisseld door natuursteenblokken; de pijlers zijn door middel van trekstangen en sierankers met de hoofdmuren verbonden; de trekstangen zijn voorzien van smeedijzeren siervullingen.

Het gedrukte houten tongewelf is decoratief uitgewerkt en bevat steekkappen boven de vensters; het geheel wordt ondersteund door natuurstenen Ionische zuilen op vierkante piedestals met koperen kapitelen, basementen en sierbanden.

Ten noordoosten en zuidoosten de kerk een voetinghek van vijf lagen baksteen, met natuurstenen afdeklijsten en ijzeren hek met balusters.

Kerk van algemeen belang wegens de karakteristieke neo-Renaissance-architectuur, alsook wegens de betrekkelijke zeldzaamheid van een laat-19e-eeuws Protestants kerkgebouw van een dergelijke allure, en voorts van belang uit stedebouwkundig-historisch oogpunt vanwege de situering op een historische plaats waar vanaf de veertiende eeuw een kerkgebouw heeft bestaan.