Wittevrouwenkade 1 en 6 alsmede het tijdelijk afwezige hek zijn de restanten van de Willemskazerne uit 1824.

Wittevrouwenkade 1 is het linker hoekpaviljoen (gezien vanaf de singel) en is een pand van drie bouwlagen en een afgeplat schilddak. De voorgevel vertoont een sokkel van rustiek werk en een dergelijke bergstenen zaagtand langs de hoeken en onder het dak een kroonlijst met consoles, een en ander nog behorend bij of ontleend aan de in 1877 vernieuwde middenpartij van de kazerne.

De Willemskazerne werd van 1824 tot 1829 gebouwd op het terrein van de gesloopte Wittevrouwenabdij, naar ontwerp van Luitenant Kolonel Offerhaus en onder leiding van de stadsarchitect Van Embden. De kazerne brandde af in 1877. Hoewel de hoekpartijen nu een forse indruk maken, flankeerden ze oorspronkelijk op bescheiden wijze het enorme hoofdgebouw, dat zijn hoofdingang aan de Ridderschapstraat had.

Het kazernegebied werd afgesloten door een monumentaal hek dat thuishoort op de Wittevrouwenkade, in het verlengde van de scheiding tussen Wittevrouwenkade 1 en het commiezenhuis Wittevrouwenstraat 44. De twee hekpijlers dragen elk een zittende leeuw die met de voorpoten het stadswapen vasthoudt (1860, door J. Rijnbout, model in gebakken aarde in Centraal museum).

Het pand en hek zijn van historische en architectonische waarde.