Inleiding

Complex bestaande uit een WATERTOREN en een daarbij behorende DIENSTWONING. De watertoren werd in opdracht van de (toenmalige) gemeente Hof van Delft gebouwd in 1911 naar ontwerp van de architect N. Biezeveld. Het Eclectische ontwerp wordt gekenmerkt door elementen uit de neorenaissance en de Art Deco. De watertoren heeft een opengewerkte onderbouw in beton en vertegenwoordigt als zodanig samen met de watertoren van Hazerswoude een bijzonder en zeldzaam geworden type. N. Biezeveld (1849-1934) kreeg zijn opleiding als timmerman aan de Academie van Beeldende Kunsten en Technische Wetenschappen in Rotterdam. Na eerst bouwkundig opzichter bij verschillende werken te zijn geweest, werd hij in 1872 gemeente-architect in Delfshaven, welke functie hij tot 1883 bekleedde. Daarna is hij vooral werkzaam geweest bij de aanleg en bouw van vele watertorens waaronder die van Monster (1887), Vlaardingen (1896), Alphen aan den Rijn (1902) en Hellevoetsluis (1896).

Omschrijving

Het complex ligt in het buitengebied van Rijswijk aan de Vliet. De dienstwoning ligt ten noorden van de watertoren.

Waardering

Het watertorencomplex uit 1911 is van algemeen belang vanwege de cultuurhistorische waarde wegens het belang voor de drinkwatervoorziening voor de regio en als element in de ontwikkeling van de regionale nutsbedrijven.

Van architectuurhistorische waarde als voorbeeld van een in Eclectische stijl opgetrokken utiliteitsgebouw alsook van een bijzonder type watertoren in beton, met een opengewerkte onderbouw.

De onderdelen van het complex zijn gaaf in hoofdvorm, materiaalgebruik en detaillering.

Het watertorencomplex heeft ensemblewaarde als complex van functioneel en ruimtelijk aan elkaar gerelateerde onderdelen met een beeldbepalende waarde.