Ik woon hier aan de haven en daar varen altijd boten vol toeristen langs. Iedereen kijkt vol bewondering naar al die mooie panden. Die zijn een economische motor voor Middelburg. Maar je moet wel eigenaren hebben die erin willen wonen en investeren. Dat kan alleen als je van een monument ook een comfortabele woning mag maken. Wat dat betreft vind ik dat er veel meer moet mogen, sterker nog: dit verdient een stimulans!

Om de puzzel op te lossen heb ik ook best veel gedaan wat eigenlijk tegen de regels was

Bij de koop van dit pakhuis was ik betoverd door het mooie uitzicht op de haven en die geweldige tuin op het zuiden. Een ander deel van de realiteit was dat we door het dak heen naar buiten konden kijken en overal enkel glas waar het vocht vanaf droop als het buiten koud was. Een bar koud en daardoor oncomfortabel huis dus. Om over het energiegebruik maar niet te spreken. 

Het gebeurde nogal eens dat duurzaamheidsmaatregelen niet mochten in mijn monumentale pand. Dan dacht ik: het mag niet, maar het kan wel! Na tien pogingen via de ‘nette’ route heb ik zonder toestemming zonnepanelen en – collectoren gelegd op een plek die je vanaf de straat nauwelijks ziet. Ik vond dat ik mijn monument er geen kwaad mee deed. Burgerlijke ongehoorzaamheid was op zijn plaats, maar het zat me ook weer niet helemaal lekker. Op een dag liep ik de wethouder tegen het lijf. Hij zei: ‘Jij bent toch die dame met die zonnepanelen op het dak?’ Ik dacht: nou zal je het hebben, moet ik ze alsnog weghalen zeker…maar tot mijn verrassing zei hij: ‘Ik wou je even zeggen: wat jij gedaan hebt, is nu beleid!’

Ook de regel dat je in een monument enkelglas moet hebben vind ik niet van deze tijd. Tien jaar geleden zag ik in de Hermitage vacuümglas, dat veel beter isoleert dan monumentenglas. Dat glas paste precies in mijn bestaande ramen. Maar ook hier moest ik over soebatten: het mocht niet! Ik deed het toch. Sinds jaren mag dit glas in monumenten toegepast worden, althans hier in Middelburg. Dus ik voldoe weer aan de regels! Eigenlijk is de investering in het vacuümglas qua terugverdienen mijn minst grote succesnummer, maar ik ben er heel tevreden over. Ik kan nu in een stoel bij het raam zitten, vroeger was het daar ijskoud. En we hebben geen last meer van condens. Dat maakt voor mij de investering dubbel en dwars waard.

Het lijkt nu alsof ik alleen maar bezig ben met zoveel mogelijk regels aan mijn laars lappen. Dat is natuurlijk niet zo.

Ik vind het terecht dat er regels zijn om monumenten te beschermen, maar als je wil dat mensen ook in de toekomst nog in monumenten willen en kunnen wonen, dan moet er ook wel wat mogen in die panden. Ik ben een dwarsdoener die anderen wil inspireren. Samen werken we aan de ruimte die nodig is om duurzaam in een monument te wonen! Want te vaak krijgen wij een nee, waar een ja op zijn plaats zou zijn.