‘Wij hebben deze boerderij geërfd van een nicht van mijn schoonvader, tante Lies. Tante Lies heeft hier tot haar dood gewoond en had nooit moderniseringen aangebracht. Al in 2007 kwam er een provincieambtenaar bij ons op bezoek, omdat hij het zo belangrijk vond dat er goed gezorgd werd voor het hele erf. In 2010 werden wij eigenaar. Ik vond het mooi, maar mijn man vond het in eerste instantie vooral oud. We zijn er toch samen aan begonnen en we hebben het ook echt samen volbracht. Als je aan zoiets begint, moet je er bewust voor kiezen, anders houd je het nooit vol. Want je kan vooraf niet voorspellen, hoe lang je er mee aan het werk bent.’

‘Toen wij het complex erfden, hebben we eerst een jaar de mogelijkheden  voor de toekomst overdacht. Ik kwam hier iedere dag even kijken. Ik wilde controleren of alle oude tegeltjes er nog waren. Je kon hier overal naar binnen lopen. Maar ik kwam hier ook om me de sfeer hier een beetje eigen te maken. Ik dronk hier dan een kop koffie en nam alles in me op. De oorspronkelijke kleuren – groen, tinten rood, okergeel- bevielen mij heel erg goed, die hebben we gehandhaafd. Ik ben altijd wel met interieur bezig geweest en vooral met kleuren. Mensen zijn vaak bang voor kleur, daar heb ik geen last van.’

‘Ik heb jaren werk gedaan waarbij het belangrijk was om het mensen naar de zin te maken: in de horeca en in de winkel. En nu kan ik mij inzetten voor onze gasten die in de boerderijkamers verblijven. Dat is altijd een droom van mij geweest. Nu de kinderen groter zijn, is dit voor mij een mooie invulling van mijn tijd. Ik ben veel te jong om achter de geraniums te gaan zitten.’

‘We hebben heel veel gehad aan de ondersteuning van de Monumentenwacht in Overijssel. Zij brachten in kaart hoe ons monument er bij stond en ze hielpen ons om een beroep te doen op een provinciale subsidie in 2011. Toen we die toezegging hadden, konden we echt aan de slag. Ook later in het traject hebben we weer financiële ondersteuning gehad van de provincie Overijssel. Hierover en over vergunningen gingen we in een vroeg stadium in overleg met de betrokken overheden. Onze ervaring is dat alles dan vlotter gaat.’

‘De agrarische bestemming is behouden gebleven. We hebben een nieuwe schuur neergezet, waar we jongvee opfokken. Dat levert ons extra verdiensten op. Die nieuwe schuur hebben we bekleed met eikenhout, zodat hij mooi wegvalt tegen de achtergrond van het erfbos. Het erfbos zorgt trouwens ook voor het hout waarmee we onze eigen energie opwekken.’

‘Ik heb ervoor gewaakt dat het oubollig werd’

‘Je ziet hier op het erf gebouwen uit verschillende periodes en dat zie je in het interieur terug. Bij de inrichting van de boerderijkamers heb ik oud en nieuw met elkaar gecombineerd. Het is nadrukkelijk niet de bedoeling dat het hier een museum wordt, tegelijkertijd hebben we er wel voor gezorgd dat het oude met zorg behandeld is. Daarbij heb ik ervoor gewaakt dat het niet oubollig werd. We hebben de materialen zorgvuldig gekozen. Je moet er vanuit gaan, dat je zo’n traject maar één keer doet, dan moet je het ook goed doen. We hadden de post ‘onvoorzien’ hoog gehouden, dat gaf ruimte om keuzes te maken en om in te spelen op onverwachte situaties, die zich bij een bestaand gebouw nu eenmaal altijd voordoen. En nu zijn we bijna klaar! De gebouwen zijn gedaan, de tuin is teruggebracht in de oorspronkelijke staat. Alleen het hooischuurtje bij de straat moet nog gerestaureerd worden, daar komt ook een boerderijkamer in. En dat is dan voorlopig het laatste.’