Len Boot kocht het rijksmonumentale pand uit 1880 in 1995 en trok er na een grondige restauratie in 1996 met zijn gezin in. ‘Er moest veel aan gebeuren. Wij kwamen verrassend veel originele elementen tegen die wij ook graag weer in oude staat wilden herstellen.  Een tegenvaller was de 600 kilo asbest, maar daar stonden heel veel kleine verrassingen tegenover, zoals in de keuken de balkjes die gebruikt werden om de worsten aan op te hangen en de ‘zomer- en winterkast’. In deze kast zat een trapje: de kleding kon in twee lagen worden opgehangen. Bij de wisseling van de seizoenen wisselden de kleren van plek. Prachtig waren de plafondschilderingen. In het herstel daarvan ging destijds heel veel tijd zitten.’

Veel kleine verrassingen

‘In 2015 vierden wij met familie Sinterklaas in de opkamer, waar we een haard hadden met een houten schouw. Dit hout is volgens de brandweer in de loop der jaren door de hitte steeds dunner geworden. Het is waarschijnlijk van binnenuit gaan gloeien en door een windvlaag die nacht opgelaaid. We hadden geluk dat we logees hadden, die beneden sliepen. Daardoor werd de brand snel ontdekt en konden wij allemaal het pand op tijd verlaten. Zo stonden wij die nacht om vier uur allemaal in onze pyjama’s buiten.’

We stonden allemaal in onze pyjama’s buiten.

‘Hoewel we er met zijn allen redelijk nuchter onder konden blijven, was de hulp die we meteen na de brand kregen van stichting Salvage heel erg fijn. Zij komen in actie na een melding van de brandweer en zorgen voor de eerste noodzakelijke maatregelen, zoals het dichten van je huis, een onderkomen en het inschakelen van een schoonmaakbedrijf. Vervolgens konden we zelf de draad weer snel oppakken. Daarbij hoorde ook de inkoop van nieuwe kleren: met onze hele gezin togen we naar V&D in de stad, waar iedereen wat nieuwe kleren mocht uitzoeken. Onze kinderen vonden dat een mooi uitje.’

We konden de draad snel weer oppakken.

‘Wij dachten in eerste instantie dat het met het herstel zo gepiept zou zijn. Alleen de opkamer was uitgebrand en er was wat schade omdat de brandweer nou niet bepaald zachtzinnig te werk gaat om de brand te blussen. Maar de verzekeringssmaatschappij kwam kijken en gaf aan dat het hele pand gestript moest worden. Werkelijk overal was rook en roet. Uiteindelijk heeft het hele herstel tien maanden geduurd. Omdat het om een rijksmonument ging, moest alles in de oude staat teruggebracht worden. De verzekeringsmaatschappij heeft nergens moeilijk over gedaan en is zeer behulpzaam geweest. De betrokken expert had er gevoel bij en kon ons ook een ervaren aannemer aan de hand doen, Jurriens Noord. Zij waren bijvoorbeeld ook betrokken bij de restauratie van het Centraal Station in Groningen.’

De verzekeringsmaatschappij is zeer behulpzaam geweest.

‘Voor verschillende onderdelen werden steeds weer andere specialisten ingevlogen. Wij schakelden Eimers Schilders weer in, zij hadden ook bij de eerste restauratie in 1995 de plafonds hersteld. En voor het herstel van het houtsnijwerk kwam Tico Top langs. Ik heb gefascineerd gekeken naar hoe die man werkt. Hij heeft het houtsnijwerk onder de vensterbanken hersteld. Met een deel van zo’n ornament was hij wel twee weken bezig.’

Steeds andere specialisten aan het werk.

‘Inmiddels is alles weer zoals het was voor de brand. Alleen een beetje frisser en met de nodige domotica. Ik kan alles op afstand controleren. En natuurlijk hebben we overal brandmelders. Ik ben ontzettend trots dat we dit met die al die vakmensen hebben kunnen realiseren. De plafonds, de ornamenten overal, het is een plaatje geworden. Ik ben onder de indruk van het vakmanschap van al die mensen die hier hebben gewerkt. Het is toch enorm waardevol dat er nog mensen zijn met deze kennis en vaardigheden. Dankzij hen kunnen monumenten ook na een brand weer in oude staat teruggebracht worden.’

Ik ben onder de indruk van het vakmanschap