Inleiding

De PREDIKANTENWONING met aangebouwde SCHUUR te Helenaveen is gesitueerd naast de N.H. en Gereformeerde kerk en dateert uit 1867. Het pand is architectonisch verwant aan de voormalige directeurswoning van de Maatschappij Helenaveen, waaraan het ook stedebouwkundig gerelateerd is. Omstreeks 1925 is tegen de oostelijke gevel een kleine erker geplaatst.

Omschrijving

Het eenlaags, onderkelderde pand heeft een globaal vierkante plattegrond, wordt gedekt door een zadeldak met oud Hollandse pannen en is aan de noordelijke zijde naast de keuken voorzien van een eenvoudige eenlaags schuur. De predikantenwoning is gebouwd in handvorm baksteen en voorzien van een gepleisterde plint. De zuidelijke straatgevel heeft een symmetrische opzet met een eensteens middenrisaliet, waarin een paneelvoordeur met bovenlicht, trekbel en bakstenen stoep, waarboven een eenvoudig zesruits schuifvenster. Alle vensters in de zuidelijke gevel hebben een geprononceerde geprofileerde omlijsting met ronde schouders. De risaliet wordt aan beide zijden geflankeerd door n venster met elk twee gekoppelde zesruits schuiframen, onderling gescheiden door een gesneden houten kolom.

De oostelijke gevel heeft een drieruits halfvenster. Tegen de gevel is omstreeks 1925 een driezijdige houten erker met laddervensters en plat dak geplaatst. Het interieur heeft grotendeels de oorspronkelijke indeling behouden. Van belang zijn onder meer de centrale gang, de kamer en suite met oude paneeldeuren, en de betegelde schouw met geprofileerde schouwbalk en potkachel in de keuken. Van belang is de beplanting van de tuin, met onder meer een rode beuk en een valse acacia (beide ca. 3 meter omtrek). In de tuin staat een S-kazemat, die als onderdeel van de Peel-Raamstelling te Deurne beschermd is.

Waardering

De predikantenwoning is van algemeen belang. Het gebouw heeft cultuurhistorisch belang als bijzondere uitdrukking van de ontwikkeling van het protestantisme in een uitzonderingspositie in het katholieke zuiden en is tevens van belang als voorbeeld van de typologische ontwikkeling van de pastorie. Het gebouw heeft architectuurhistorisch belang door de sobere Waterstaatsstijl en de detaillering die eenvoud maar ook een ingehouden representativiteit uitstralen. Het heeft ensemblewaarden vanwege de bijzondere situering, verbonden met de ontwikkeling van de ontginningsnederzetting. Het is gaaf bewaard gebleven en van belang vanwege de architectuur-historische, typologische en functionele zeldzaamheid.