Jeroen Remmelts heeft een schildersbedrijf in het Drentse Ruinerwold. Hij vertelt: ‘Dit pand stond al een paar jaar te koop, maar we kwamen gewoon niet eerder op de gedachte dat dit wel eens ideaal voor ons zou kunnen zijn voor ons gezin en voor mijn bedrijf. Soms lopen dingen zo, dan moet het goede moment nog komen. In januari 2017 zijn we hier gaan kijken.’ Echtgenote Mirjam vult aan: ‘Het was echt heel erg koud. De verwarming voor dit hele woonhuis bestond uit een houtkachel en een gaskachel. Wij wilden er met ons gezin gaan wonen en wilden wel comfort en sfeer kunnen creëren hier. Daarom zijn we voor de koop eerst met iemand van monumentenzorg van de gemeente door het pand gelopen en met een bouwkundige. We wilden echt goed weten wat er kon. Voor een provinciaal monument geldt dat de buitenkant intact moet blijven, binnen mag je in feite doen wat je wil. Maar wij wilden ook binnen alles zoveel mogelijk in ere houden. Voor ons voelt het alsof wij een poosje op dit pand mogen passen, totdat over een jaar of dertig, veertig een volgende generatie het weer van ons overneemt.’

Voor ons voelt het alsof wij een poosje op dit pand mogen passen
 

De herenboerderij ligt tegen de bebouwde kom van het dorp Ruinerwold aan. Het pand was na het leggen van de eerste steen altijd in de familie van Geesje Derks gebleven. Jeroen: ‘Het was voor de familie best moeilijk om het te verkopen, ze wilden er niet te snel vanaf. De juiste kandidaat was nog niet langsgekomen. Er was in al die jaren weinig aan veranderd. Er was dus ook niks aan ‘verknooid’, zoals wij dat hier zeggen. De oude sierlijsten en de plafonds waren nog zoals vroeger. Wij hoefden alles ‘alleen maar’ op te knappen.’

Er was niks aan ‘verknooid’

Mirjam: ‘Toch hebben we wel even gedacht: ‘Waar beginnen we aan?’ Je weet niet voor welke verrassingen je komt te staan. We hebben ons afgevraagd of we dit konden dragen samen. Niet alleen qua begroting, maar ook of we alles wat er op ons pad zou komen met z’n tweeën konden incasseren. We stonden qua tijd onder druk: ons huis was zomaar verkocht en we waren zwanger van de derde.’ Jeroen: ‘Door mijn werk als schilder heb ik een goed netwerk aan bedrijven; die gingen hier aan de slag als een geoliede machine. We hebben de klus in drie maanden tijd geklaard. Daarvoor is een duidelijk plan en strakke lijnen nodig.’ Mirjam: ‘We zaten er bovenop. We kochten het op 1 mei en ’s avonds was de sloper hier al aan het werk.’

We hebben ons afgevraagd of we dit konden dragen samen

Omdat het huis aan een doorgaande weg staat, was geluidsisolatie belangrijk. Jeroen: ‘De ramen hebben we voorzien van HR++ 1.0 beglazing (bezit een U-waarde van 1,0 W/m2, een aanzienlijke verbetering t.a.v. het enkelglas met U-waarde 5,8 W/m2), dat aan de buitenkant exact hetzelfde beeld geeft als voorheen, met een zwart kader in de spouw en aangestopt met stopverf. Het glas in lood in de erker, een uitbreiding uit de jaren dertig, hebben we er heel voorzichtig uitgehaald; dat is gepatineerd en nu in de spouw van het nieuwe isolatieglas verwerkt. Ook hier hebben we dus meer comfort, maar het beeld is hetzelfde gebleven.’ Op de zolder hebben Jeroen en Mirjam een badkamer en vier slaapkamers gerealiseerd. Mirjam: ‘Daarvoor hebben we vier dakramen laten plaatsen. Dat hebben we wel goed moeten verantwoorden en exact laten uittekenen, voor we toestemming kregen.’ Het dakbeschot is van binnenuit geïsoleerd. Jeroen: ‘We hebben er wel voor gezorgd dat de balken en de gordingen in het zicht gebleven zijn. De buitenmuren zijn volledig geïsoleerd met een 20 centimeter dikke laag steenwol op basis van schapenwol. Het ventilatiesysteem in huis is voorzien van een warmteterugwinning systeem.’ Mirjam: ‘We hebben overal vloerverwarming, behalve in de hal. Daar ligt een prachtige vloer, die we niet wilden beschadigen.’

Het glas in lood in de erker hebben we er heel voorzichtig uitgehaald; dat zit nu in de spouw van het nieuwe isolatieglas verwerkt

Het pand van Mirjam en Jeroen is een provinciaal monument, omdat het een beeldbepalend gebouw is. ‘Wij waren in Den Haag en daar zagen wij op verschillende panden een monumentenschildje. Dat maakt dat je bewuster naar zo’n pand kijkt. Je weet: dit is iets bijzonders. Daarom stuurden wij een mailtje naar onze gemeente, om te vragen of wij ook een schildje konden krijgen. Een paar maanden geleden kregen we een telefoontje van de provincie: of wij het eerste schildje voor een provinciaal monument uitgereikt wilden krijgen. En nu zit het op onze gevel! Dit voelt als kers op de taart, het verrijkt ons pand. We krijgen er veel reacties op. Mensen realiseren zich: dus ook zo’n pand kan een monument zijn!’

Een monumentenschildje maakt dat je bewuster naar zo’n pand kijkt