Naomi is de veertienjarige pleegdochter van Mariska en Giordano Salamony, die samen nog een zoontje van 2,5 jaar oud hebben. Sinds kort woont het gezin in de garage bij hun monumentale boerderij aan de Veenweg in Den Haag. Die garage hebben ze de afgelopen maanden zodanig opgeknapt dat ze er prima in kunnen wonen en van daaruit de komende jaren kunnen werken aan de restauratie van de boerderij. 

Naomi vertelt: ‘Ik vind het hier heel leuk. Mijn middelbare school hadden we al zo uitgekozen, dat ik nu vrienden in de buurt heb. En over een tijdje krijg ik hier mijn eigen boomhut en een kleine kat. De afgelopen maanden heb ik hier al veel gewerkt. Meestal ga ik na school eerst een poos klussen en daarna ga ik aan mijn huiswerk. Ik heb gisteren geholpen bij het egaliseren van de vloer. Mijn vader heeft eerst veel filmpjes gekeken over hoe dat moet en toen heeft hij het mij uitgelegd. Ik heb ook de leidingen gelegd in de tuin, dat kan ik nu dus ook. Het lijkt me ontzettend leuk om straks in de boerderij muurtjes te mogen slopen. Ik leer hier heel veel van, maar ik wil er niet mijn werk van maken. Maar als ik later zelf een huis heb, kan ik heel veel zelf doen.’

Meestal ga ik na school eerst een poos klussen en daarna ga ik aan mijn huiswerk.

Mariska en Giordano Salamony hebben een balletstudio in Ypenburg. Ze gingen een jaar of drie geleden op zoek naar een nieuw huis, dat landelijk gelegen moest zijn. Mariska: ‘Ik ben opgegroeid in het Westland, met veel rust en ruimte om me heen. Met jonge kinderen is het niet zo ideaal om buitenaf te gaan wonen, maar deze boerderij ligt middenin in een Vinex-wijk tussen Leidscheveen en Ypenburg. Die wijk is helemaal om de Veenweg heen gebouwd. Drie jaar geleden kwam deze boerderij op de markt, maar zelfs de verkopende makelaar ried ons af om er te gaan kijken. Die zei: ‘Doe het niet: het is ellende, het staat op instorten, jullie zijn jong, hebben een eigen bedrijf en geen eigen geld, dit is een hopeloze zaak.’ Dat maakte dat ik nog meer interesse kreeg. Bij de bezichtiging bleek inderdaad dat er veel zou moeten gebeuren, maar we zagen ook een pand met veel originele elementen. Tijdens de bezichtiging had de verkoper ons een briefje met een telefoonnummer toegestopt, met het verzoek om eens te bellen en te kijken of we er niet samen uit konden komen.’

Doe het niet, dit is een hopeloze zaak.

‘De vorige bewoner was hier geboren en getogen en had grote moeite om afscheid te nemen van deze plek. Daarom haalde hij het huis drie jaar geleden uit de verkoop. We zijn met hem en zijn vrouw in gesprek gegaan en toen besloten we dat we eens per half jaar contact zouden hebben, om te horen hoe het proces ervoor stond. We hebben in de afgelopen jaren een vertrouwensband opgebouwd. Voor hen was het fijn dat wij niet meteen begonnen over wat er allemaal weggebroken moest worden. Wij wilden juist veel bewaren. We hebben veel geduld gehad en nu zijn we sinds half december officieel eigenaar van deze boerderij. Het afgelopen half jaar hebben we hier al wel mogen klussen, zodat we nu meteen in de garage kunnen gaan wonen en van daaruit de boerderij kunnen aanpakken. Het komende half jaar bewoont de oude eigenaar de boerderij nog, zo hebben zij tijd om hun nieuwe huis op orde te brengen.’

Wij hebben veel geduld gehad.

‘De architect die we in de arm hebben genomen, Madeleine Steigenga, kenden we al. Zes jaar geleden heeft zij ook onze balletschool in Ypenburg ontworpen. Bij haar kan ik zeggen hoe ik het wil hebben, durf ik mezelf te zijn. Zij begon meteen over veel ruimte en vooral veel licht creëren. Maar wij wilden juist het knusse van deze boerderij, met hoekjes en trappetjes her en der, handhaven. We zijn het dus niet altijd meteen met elkaar eens, maar we komen er wel uit samen. Ze bedenkt ontzettend leuke dingen, zoals een trap een slag draaien. Dat gaf enorm veel ruimte.’

 ‘Mijn man is heel erg van de goede voorbereiding. Hij heeft van alles uitgezocht, bijvoorbeeld over materiaalgebruik om zo goed mogelijk te isoleren. Alles kan op vier verschillende manieren en hij zet het op een rijtje. We willen zoveel mogelijk zelf doen: het sloopwerk en de leidingen, dat kunnen we zelf en we vinden het ook leuk om te doen. Daarmee kunnen we flink besparen. De komende jaren ben ik een balletjuf met verfspatters en stuc op haar schoenen. Maar omdat ik vlog over ons avontuur, weten de bezoekers van de balletschool het ook.’

Ik ben een balletjuf met verfspatters en stuc op haar schoenen.

‘Ik ben over ons project gaan vloggen, omdat dit zo’n uniek pand is en wij nog helemaal geen ervaring hebben met restaureren. Veel mensen die wij spreken, vinden dit project ontzettend gaaf, maar ze zeggen er vaak meteen bij dat ze het zelf niet zouden durven of kunnen. Via mijn vlog kan iedereen met ons meekijken en meegenieten! En het vloggen is voor mij ook meteen een stok achter de deur om alle stappen die we zetten ook te documenteren. En misschien wel het allerbelangrijkste: door vlogs terug te kijken, zien we ook hoeveel werk we al verzet hebben. Dat kan ons dus uit de onvermijdelijke dalletjes halen.’

Via mijn vlog kan iedereen met ons meekijken en meegenieten!